İngilizce - Türkçe
to inhabit teriminin İngilizce Türkçe sözlükte anlamı
- dwell
- ikamet etmek
- dwell
- {f} on (bir konu) üzerinde durmak
- dwell
- {f} hayat sürmek
- inhabit
- {f} yaşamak (içinde)
- inhabit
- ikamet etmek
- inhabit
- içinde oturmak
- dwell
- kalmak
- dwell
- (Otomotiv) kam açısı
- dwell
- (İnşaat) durma
Geçmiş hatalarının üzerinde durma.
-Don't dwell on your past failures.
Ayrıntılar üzerinde durmanın hiçbir anlamı yok.
-There's no point in dwelling on details.
- inhabit
- iskan etmek
- inhabit
- oturmaya elverişli
- dwell
- {i} oturma
- dwell
- yaşamak
- dwell
- oturmak
- inhabit
- ikamet et
- inhabit
- -de yaşamak
- inhabit
- Bir yeri mesken tutmak
We inhabited Istanbul for a long time.
- dwell
- dwell yaşa
- dwell
- on bir konu üzerinde durmak
- dwell
- devam etmek
- dwell
- yaşamakta devam etmek
- dwell
- {f} (dwelt/--ed)
- dwell
- sakin olmak
- dwell
- dwell in de ikamet etmek oturmak
- dwell
- otur,v.otur: n.oturma
- inhabit
- {f} -de oturmak
- inhabit
- sakin olmak
- inhabit
- yaşa
Bu ülkede yaşayanların çoğu Sünni Müslümandır.
-In this country, most of the inhabitants are Sunni Muslims.
Yerliler bu bölgede yaşadılar.
-Indians inhabited this district.
- inhabit
- {f} oturmak
- inhabit
- inhabitableiçinde oturulur
- inhabit
- yaşamak
İlgili Terimler
İngilizce - İngilizce
to inhabit teriminin İngilizce İngilizce sözlükte anlamı
- inhabitate
- habit
- dwell
- To be present in or fill some place
- To have residence in a place; to dwell; to live; to abide
- live in or on, as in: Many rare animals inhabit the island
- live or dwell in
- to live somewhere
- be present in; be inside of
- {f} occupy, live in, dwell in, reside in; populate
- To live or reside in some place
- To dwell or live in; occupy
- If a place or region is inhabited by a group of people or a species of animal, those people or animals live there. The valley is inhabited by the Dani tribe. the people who inhabit these islands. a land primarily inhabited by nomads. if animals or people inhabit an area or place, they live there (enhabiter, from habitare; HABITATION)
- make one's home or live in; "She resides officially in Iceland"; "I live in a 200-year old house"; "These people inhabited all the islands that are now deserted"; "The plains are sparsely populated"
- To live or dwell in; to occupy, as a place of settled residence; as, wild beasts inhabit the forest; men inhabit cities and houses
to inhabit
Heceleme
to in·hab·itTürkçe nasıl söylenir
tı înhäbıtTelaffuz
/tə ənˈhabət/ /tə ɪnˈhæbət/
Resimler
Geçmiş
Favoriler