Определение mahkemeler в Турецкий язык Английский Язык словарь
- Courts
- mahkeme
- (Hukuk) court
His repeated delinquencies brought him to court.
-Tekrarlanan suçları onu mahkemeye getirdi.
The matter was brought into court.
-Konu mahkemeye taşındı.
- federal mahkemeler
- federal courts
- mahkeme
- (Kanun) bench
- mahkeme
- (Kanun) session
The court session lasted for three hours.
-Mahkeme oturumu üç saat sürdü.
- mahkeme
- (Kanun) lawcourt
- mahkeme
- civic
- mahkeme
- (Kanun) court room
The policeman refused to allow Mary into the court room.
-Polis Mary'nin mahkeme salonuna girmesine izin vermeyi reddetti.
- mahkeme
- judicator
- mahkeme
- judicature
- mahkeme
- courthouse
Sami's supporters gathered outside the courthouse.
-Sami'nin destekçileri mahkeme binasının dışında toplandı.
- mahkeme
- default
- mahkeme
- justice
Virgilius went to court, and demanded justice from the emperor against the men who had robbed him.
-Virgilius mahkemeye gitti ve onu soymuş olan erkeklere karşı imparatordan adalet istedi.
Tom G. Roberts is the Chief Justice of the U.S. Supreme Court.
-Tom G. Roberts, ABD Yüksek Mahkemesi Başyargıcıdır.
- mahkeme
- (Kanun) judgment seat
- mahkeme
- low court
- mahkeme
- judgement seat
- mahkeme
- trial
Tom was prepared to go to trial.
-Tom mahkemeye gitmeye hazırlanıyordu.
Tom's trial starts tomorrow.
-Tom'un mahkemesi yarın başlar.
- mahkeme
- the court
- Askeri Mahkemeler Talimnamesi; askeri tasnif talimnamesi; mayın karşı tedbirleri
- (Askeri) Manual for Courts-Martial; military classification manual; mine countermeasures
- mahkeme
- court of law
Anything you say can and will be used against you in a court of law.
-Söylediğiniz her şey bir mahkemede size karşı kullanılabilir ve kullanılacaktır.
- mahkeme
- law court
- mahkeme
- law court; trial, hearing; forensic
- mahkeme
- trial, hearing
- mahkeme
- court of justice
- mahkeme
- curia
- mahkeme
- tribunal
- mahkeme
- forum
Связанные Термины
Определение mahkemeler в Турецкий язык Турецкий язык словарь
- (Hukuk) MEHAKİM
- (Hukuk) MAHAKİM
- MAHKEME
- (Osmanlı Dönemi) (Hüküm. den) Dâvaların görülüp hükme, karara bağlandığı yer. İcra-yı adalet için çalışan resmî daire
- Mahkeme
- mahkeme kapısı
- Mahkeme
- yargı evi
- YÜKSEK MAHKEMELER
- (Hukuk) İlk derece mahkemesi kararlarını inceleyen ve yasalarla belirlenen görevleri yapan mahkemelerdir
- mahkeme
- Dava, duruşma
- mahkeme
- Bir yargıçtan veya bazen savcı ve yargıçlardan oluşan bir kurulun, yargı görevini yerine getirdikleri yargı yeri