impolite

listen to the pronunciation of impolite
İngilizce - Türkçe
kaba

Onun kaba cevabından dolayı, o kızdı ve onun yüzüne tokat attı. - Because of his impolite reply, she got angry and slapped his face.

Hoşça kal dememesi kabalıktı. - It was impolite of him not to say goodbye.

inceliksiz
terbiyesiz

Tom terbiyesizce konuşur. - Tom spoke impolitely.

O terbiyesizce konuştu. - She spoke impolitely.

kaba bir şekilde
kabalık

Onlar çok iyi tanımadıkları biriyle aynı fikirde olmamayı kabalık olarak düşünüyorlar. - They consider it impolite to disagree with someone they don't know very well.

Hoşça kal dememesi kabalıktı. - It was impolite of him not to say goodbye.

{s} nezaketsiz
{s} incitici
impolitenessterbiyesizlik
nobran
impolite behavior
kabalık
impolite behavior
kaba davranış
impolitely
kaba bir şekilde
lacking good manners; impolite; ill-bred
görgü eksik, kaba, görgüsüz
not polite
kibar değil
impolitely
terbiyesizce

O terbiyesizce konuştu. - She spoke impolitely.

Tom terbiyesizce konuşur. - Tom spoke impolitely.

impolitely
kabaca
impolitely
edepsizce
impoliteness
{i} kabalık
impoliteness
{i} nezaketsizlik
impoliteness
{i} terbiyesizlik
İngilizce - İngilizce
Not polite; not of polished manners; wanting in good manners
{s} rude, discourteous, bad-mannered
not polite
If you say that someone is impolite, you mean that they are rather rude and do not have good manners. It is impolite to ask too many questions. polite. not polite = rude
Not polite; not of polished manners; wanting in good manners; discourteous; uncivil; rude
impolitely
In an impolite manner; uncivilly; rudely
ımpolite
{a} unpolite, uncivil, rude, rough
impolitely
in an impolite manner; "he treated her impolitely"
impolitely
rudely, discourteously, in an impolite manner
impolitely
in an impolite manner; "he treated her impolitely
impoliteness
The state of being impolite; incivility; rudeness
impoliteness
a discourteous manner that ignores accepted social usage
impoliteness
{i} rudeness, lack of courtesy
impolite