to require with authority; to demand, order, enjoin

English - Turkish

Definition of to require with authority; to demand, order, enjoin in English Turkish dictionary

Related Terms

command

emretmek

command

{f} buyurmak

command

{i} buyruk

command

kumandanlık etmek

command

-e bakmak

command

kumandanlık

command

(Ticaret) to make an order

command

hükümranlık

command

komuta

Birlik komutanı ordusunu düşman topraklarına götürdü. - The commanding officer led his army into enemy territory.

Komutan adamlarını silah atışına maruz bıraktı. - The commander exposed his men to gunfire.

command

hak etmek

command

(fiil) emir vermek, emretmek; hükmetmek, hakim olmak, komuta etmek, yönetmek, kontrol etmek, hüküm sürmek; buyurmak; tepeden görmek; telkin etmek

command

(Askeri) KOMUTANLIK: Bir şahsın komutası altında bulunan bir birlik veya birlikler

command

a good command of rahat konuşabilme

command

at command emir üzerinde

command

{i} komutanlık, kumandanlık: Air Defense

command

bir subayın kumanda ettiği askerler

command

{i} hakimiyet

O, iyi bir Fransızca hakimiyetine sahip. - She has a good command of French.

Benim sekreterim iyi bir İngilizce hakimiyetine sahiptir. - My secretary has a good command of English.

command

{i} genel kurmay

command

{i} egemenlik, buyruk, hükümranlık

command

(isim) emir; buyruk, komuta, yetki, kumanda, genel kurmay; hakimiyet; kuvvet, güç

English - English

Definition of to require with authority; to demand, order, enjoin in English English dictionary

command

If thou be the son of God, command that these stones be made bread. (Mat. IV. 3.).

Hyphenation

to re·quire with authority; to demand, order, en·join