to put out of breath; to cause to blow from fatigue; as, to blow a horse

English - Turkish

Definition of to put out of breath; to cause to blow from fatigue; as, to blow a horse in English Turkish dictionary

Related Terms

blow

{f} kaçırmak (fırsat)

blow

(rüzgar) esmek

blow

çalınmak

blow

düşmek

blow

yanmak

blow

çabuk çabuk solumak

blow

sürüklemek

blow

(sigorta/vb.) atmak

blow

üf

Mumu üfleyip söndürme. - Don't blow out the candle.

Rose hava kabarcıkları üflüyordu. - Rose was blowing bubbles.

blow

{f} uçurmak

blow

{f} uçurmak; uçmak: The wind has blown off the chimney cowl. Rüzgâr bacanın külahını uçurdu

blow

{i} yumruk

Bizi yumruk yumruğa getiren neydi? - What made us come to blows?

O yüzüme bir yumruk attı. - He dealt me a blow in the face.

blow

{i} şanssızlık

blow

{f} su fışkırtmak (balina)

blow

{f} soluk soluğa kalmak

blow

{f} çarçur etmek (Argo)

blow

{i} şok

Bu beni hâlâ şok ediyor. - It still blows my mind.

blow

öttürmek

blow

{f} patlamak

English - English

Definition of to put out of breath; to cause to blow from fatigue; as, to blow a horse in English English dictionary

blow