Definition of the state of being dishonored, or covered with shame; dishonor; shame; ignominy in English Turkish dictionary
- disgrace
- {i} rezalet
Tom, sen bir rezaletsin.
-Tom, you're a disgrace.
Olanlar bir rezaletti.
-What happened was a disgrace.
- disgrace
- {i} yüz karası
Bu gecekondular kent için bir yüz karasıdır.
-These slums are a disgrace to the city.
Tom ailesi için bir yüz karasıdır.
-Tom is a disgrace to his family.
- disgrace
- {i} gözden düşme, itibardan düşme
- disgrace
- itibardan düşme
- disgrace
- kepaze etmek
- disgrace
- küçültmek
- disgrace
- itibardan düşürmek
- disgrace
- ayıp olmak
- disgrace
- küçük düşürmek
- disgrace
- gözden düşürücü şey
- disgrace
- {f} rezil et
Tom ailesini rezil etti.
-Tom has disgraced his family.
Kendini rezil etmektense ölmeyi tercih eder.
-He would rather die than disgrace himself.
- disgrace
- biabır etmek
- disgrace
- rezil etmek
Kendini rezil etmektense ölmeyi tercih eder.
-He would rather die than disgrace himself.
Kendimi rezil etmektense ölmeyi tercih ettim.
-I would rather die than disgrace myself.
- disgrace
- {i} utanç
Utanç içinde yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim.
-I would rather die than live in disgrace.
Davranışın utanç vericiydi.
-Your behaviour was disgraceful.
- disgrace
- {i} rezalet, yüzkarası
- disgrace
- utanç verici bir durumda olmak
- disgrace
- rezil
Onlar, oğullarının vahşi davranışlarıyla kendilerini rezil hissettiler.
-They felt disgraced by their son's wild behavior.
Tom kendini rezil etti.
-Tom has disgraced himself.
- disgrace
- be in disgrace gözden düşmüş olmak
- disgrace
- disgrace ful çok ayıp
Related Terms
Definition of the state of being dishonored, or covered with shame; dishonor; shame; ignominy in English English dictionary
- disgrace