Turkish - Turkish
Definition of tevhi̇d in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Birleme. Bir Allah'tan başka İlâh olmadığına inanma. Lâ ilahe illallah sözünü tekrarlama. Her yerde ve her şeyde Allah'tan başkasının te'sir hâkimiyeti olmadığını anlamak, bilmek ve bilerek yaşamak
- (Hukuk) Birleştirme
- (Osmanlı Dönemi) Edb: Allah'ın varlığına ve birliğine dair yazılan manzume.İnsanlar, Allah'ın birliğine inananlar ve birliğine inanmayanlar olarak ikiye ayrılır. Allah'a inanmayanlar sözü, aslında Allah'ın birliğine ve sıfatlarına inanmayanlar sözünün kısaltılmış şeklidir. Çünkü insanı ve kâinatı kim yaratmıştır? Sorusuna ina
- tevhid
- (Din) (Arapça: توحيد), birlik, birlemek. Allah'ın varlığını, birliğini, tüm yetkin niteliklerin kendisinde toplandığını, eşi ve benzeri bulunmadığını bilmek ve buna inanmak. Bu bilgi ve inanç en özlü biçimde "Lâ İlâhe İllallah" (İlah yoktur ancak Allah vardır.) cümlesiyle ifade edilir. Bu nedenle bu cümleye tevhit kelimesi denir. Tevhit kelimesini manasını bilerek söyleyen ve buna inanan kişi mümin ve muvahhid adını alır
- tevhid
- Birkaç şeyi bir araya getirme, birleme
- tevhid
- Allah'ın birliğine inanma
- Tevhid
- (Osmanlı Dönemi) birleme Allah'ın bir olduğuna ve Ondan başka ilâh olmadığına inanma
- tevhid
- Allah'ı, yaratılış ve kainatın aslı gibi unsurları bir arada yorumlayan manzumeler
- tevhid
- Tapu kütüğünde kayıtlı birden fazla taşınmazın tek bir parsel haline getirilmesi
- TEVHİD SURESİ
- (Osmanlı Dönemi) Kur'an-ı Kerim'in 112. Suresidir. İhlâs Suresi gibi çok isimleri de vardır. Bak: İhlâs Suresi
- kelime-i tevhid
- (Din) Tevhid-i İlahîyi ifade eden "Lâilahe illallah Muhammedür Resulullah" cümle-i kudsiyesidir
- aksamı Tevhid
- (Osmanlı Dönemi) tevhidin kısımları