Turkish - Turkish
Definition of tevabi̇' in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) (Tabi'. C.) Maiyyet. Bir kimseye tâbi olanlar. İman ve İslâmiyet veya herhangi bir hususta birisine bağlı bulunanlar
- (Osmanlı Dönemi) Uşaklar
- (Osmanlı Dönemi) Gr: Evvelki kelimeye göre hareke alan kelimeler
- (Osmanlı Dönemi) Bir merkeze bağlı olan yerler
- TEVABİ
- (Hukuk) Bir kimsenin adamları,bir fikri tutanlar;bir kimsenin görüşünü benimseyenler;uşaklar,peykler;bir merkeze bağlı olanlar
- tevabi
- Tabi olanlar, maiyet
- tevabi
- (Osmanlı Dönemi) mâiyet. Tabii olanlar