tenant; settler

English - Turkish

Definition of tenant; settler in English Turkish dictionary

Related Terms

occupant

{i} (ev, bina, oda v.b.'nde) oturan kimse, sakin

occupant

{i} kullanıcı

occupant

kiracı

occupant

(Askeri) istila eden

occupant

yer kaplayan

occupant

(Ticaret) mal sahibi

occupant

sakin

Polis aracının zırh kaplaması apartman sakinlerinin hayatlarını kurtardı. - The police vehicle's armor plating saved the lives of its occupants.

occupant

işgalci

occupant

bir yerde oturan kimse

occupant

{i} oturan

occupant

(Askeri) Müstevli, istila eden

occupant

{i} işgal eden kimse

occupant

{i} oturan kimse

occupant

occupancy işgal

occupant

{i} (koltuk, masa v.b.'nde) oturan kimse; (yatakta) yatan kimse: The occupants of these

English - English

Definition of tenant; settler in English English dictionary

{i} occupant

Hyphenation

tenant; set·tler