Turkish - English
Definition of teşebbüs in Turkish English dictionary
- (Ticaret) enterprise
- attempt
Tom was the only one who even attempted to do something about the problem.
-Tom sorun hakkında bir şey yapmaya teşebbüs eden tek kişiydi.
She attempted to kill herself.
-O, kendini öldürmeye teşebbüs etti.
- venture
- (Ticaret) undertaking
- (Hukuk) enterprise, undertaking, attempt
- approach
- bid
- enterprise, undertaking, project, attempt
- initiative, enterprise (as an energy or aptitude)
- enterprise, undertaking; attempt; initiative, effort
- fist
- (Ticaret) entity
- (Ticaret) concern
- effort
- enterprize
- (Ticaret) entrepreneurship
- essay
- teşebbüs etmek
- attempt
- teşebbüs edilmemiş
- unattempted
- teşebbüs etmek
- to attempt, to have a bash (at sth)
- teşebbüs etmek
- to set about, enter upon, undertake; to attempt
- teşebbüs etmek
- try
- teşebbüs etmek
- have a bash
- tehlikeli teşebbüs
- dangerous undertaking
- riskli teşebbüs
- (Kanun) venture
- teşebbüs et
- made an attempt at
- teşebbüs et
- make an attempt at
- teşebbüs etmek
- to attempt
- Başkomutan Teşebbüs Fonu
- (Askeri) CINC Initiative Fund
- cinayete teşebbüs
- attempted murder
- cürüme teşebbüs attempt
- at a crime, attempted crime
- ferdi teşebbüs
- individual enterprise
- hususi teşebbüs
- (Ticaret) private enterprise
- hür teşebbüs
- private enterprise
- hür teşebbüs
- free enterprise
- ilk teşebbüs
- maiden effort
- konteyner kontrol unsuru; devam eden cezai teşebbüs
- (Askeri) container control element; continuing criminal enterprise
- teşebbüs etmek
- essay
- özel teşebbüs
- private enterprise
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of teşebbüs in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Bir işe girişmek. Bir işi ilk olarak teklif etmek
- (Osmanlı Dönemi) El ile yapışıp bırakmamak
- (Hukuk) Ekonomik veya ekonomik olmayan amaçları gerçekleştirmek amacıyla kurulan ve müteşebbis(girişimci)sermaye ve emek ögelerinden oluşan birlik;girişim;işletme;kalkışma
- (Osmanlı Dönemi) Sağlam bir niyetle bir şeye başlamak
- Girişim, girişme
- (Osmanlı Dönemi) bir işe girişmek, sağlam bir niyetle bir şeye başlamak
- TEŞEBBÜS ETMEK
- (Hukuk) Kalkışmak,girişimde bulunmak,girişmek
- teşebbüs etmek
- Girişmek, el atmak
- hür teşebbüs
- Özel girişim
- özel teşebbüs
- Özel girişim
Related Terms
teşebbüs
Hyphenation
te·şeb·büsPronunciation
Resimler
History
Favorites