sultan

English - Turkish

Definition of sultan in English Turkish dictionary: sultan; {i} padişah
Osmanlı imparatorluğunda birçok deli padişah vardı. - There were so many mad sultans in the Ottoman Empire.; {i} paçalı tavuk; Türkiye asıllı ayakları tüylü ve beyaz tepeli bir çeşit paçalı tavuk; sultanate sultanlık padişahlık; {i} sultan (erkek hükümdar); prenses; sultanlar
sultan ahmet mosque: Sultan Ahmet Camiî
sultan flower: sultan çiçek
Seljuk Sultan: Selçuklu Sultanı
bodyguard of the sultan: bostancı

Turkish - Turkish

Definition of sultan in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) Kahr ve tegallüb mânasında masdardır. Her şeyin yavuz, şiddet ve satvetine denir. Kelimenin aslı "selit" olup, cem'i sultandır. Selit ise, zeytinyağının ismidir. Zeytinyağı kandilinin ışığıyla ışıklandırma yapıldığı gibi, padişâh ve vali dahi şule-i adl ve zabt ü ihtimamıyla memleketini tenvir etmek münâsebetiyle onlara; (Osmanlı Dönemi) Hükümdar âilesinden olan anne, kız gibi kadınlardan her biri; (Osmanlı Dönemi) Hüccet ve delil; (Osmanlı Dönemi) Allah. (C.C.); (Osmanlı Dönemi) Kuvvet, kudret ve hâkimiyet sâhibi; (Osmanlı Dönemi) Reis. İslâm Hükümdarı. Hâkimiyet sahibi. Padişah; Padişahların erkek ve kız çocukları ile anne ve eşlerine verilen unvan; Bazı Bektaşi azizlerine verilen ad; (Osmanlı Dönemi) hükümdar, saltanat sahibi; Müslüman, özellikle Sünni hükümdarların kullandıkları unvan, padişah; (Osmanlı Dönemi) TEVKİ'; (Osmanlı Dönemi) KAH
SULTAN REŞAD: (Osmanlı Dönemi) (Mi: 1844-1918) Meşrutiyet devri Osmanlı Padişahıdır. Merhametli ve halim tabiatlı olan bu dindar ve abdestsiz gezmiyen padişah, Mevlevi Tarikatına bağlı idi. Boş vakitlerini Mesnevi okumakla geçirirdi
SULTAN SELİM HAN: (Osmanlı Dönemi) Bak: Yavuz Sultan Selim
SULTAN SÜLEYMAN HAN: (Osmanlı Dönemi) (Hi: 900-974) Osmanlı Padişahlarının onuncusu, İslâm Halifelerinin yetmişbeşincisidir. Yavuz Sultan Selim Han'ın oğludur. Avrupa-vari bir kısım kanunlar yapılmasına vesile olduğundan Kanuni nâmı ile de tanınır. Padişahlık yılları Osmanlı Devletinin en haşmetli devri olup, Avrupa, Asya Osmanlıların emrinde idi. İstanbul payitahttı. Bir fikir vermek için o zaman İstanbuldaki eserlerden bir kaç misal vereceğiz. İlk olarak o zamanda yapılan bir sayıma göre: 485 câmi, 4494 mescid, 100 imâret, 417 kervansaray, 1
sultan böreği: Yufka aralarına hafifçe pişirilmiş kuşbaşı et, soğan ve dil peyniri katılarak fırında hazırlanan bir börek
sultan efendi: Osmanlılarda padişahın kız kardeşleri ile kızlarına verilen unvan
sultan galiyev: Rusya Müslümanlarını federatif bir sosyalist devlet içinde birleştirmeye yönelik çalışmalarıyla tanınmış Tatar düşün ve siyaset adamı
sultan kethüdası: Padişahların ve şehzadelerin evlendirilen kızlarının dairelerindeki işlere bakan görevli
Hürrem Sultan: Hürrem Sultan, (1506 - 1558) Kanuni Sultan Süleyman'ın eşi ve Osmanlı tarihinde önemli roller oynamış bir sultandır. Bir Osmanlı padişahıyla nikahla evlenmiş tek kadın olarak bilinir. Leh asıllı Yahudi bir ailede doğan Hürrem Sultan'ın asıl adı Roxelanne'dı (Anastasiya Lisowska). Güzelliği nedeniyle küçük yaşta 1520 tarihinde bugünkü Ukrayna sınırları içinde bulunan Rohatyn şehrinden kaçırılmıştır. (Bölge 1184-1939 yılları arasında Polonya Kırallığı sınırları içersinde bulunuyordu.) Daha sonra Kırım Hani tarafından Osmanlı sarayına sunulan Hürrem Sultan, sarayda özel bir eğitim gördü. Dışılığı, zekası ve becerisi ile padişahın dikkatini çekmeyi bildi. Harem kadınları ve saray ileri gelenleri arasında da kendine yer edindi
Kanuni Sultan Süleyman: İ. Süleyman, (d. 6 Kasım 1494, Trabzon – o. 6 Eylül 1566). 10. Osmanlı padişahı ve İslam halifesidir. Kanuni Sultan Süleyman olarak anılır. Babası Yavuz Sultan Selim, annesi ise Ayşe Hafsa Sultandır. Saltanatında Osmanlı İmparatorluğu en yüksek dönemini yaşamıştır
FÂTİH SULTAN MEHMED HAN: (Osmanlı Dönemi) (1432 - 1481) En meşhur Osmanlı Padişahlarındandır. ll. Murat Han'ın oğlu ve ll. Bayezid Han'ın babası ve 7. pâdişahtır. Edirne'de doğmuş ve Gebze'de vefat etmiştir. Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) medhine mazhar olmuştur. Peygamberimiz "İstanbul mutlak fetholunacaktır." müjdesini vermişti ve onu feth eden kumandan ve askerlerini medh ü senâ etmişti. Dört-beş lisan bilen Sultan Fâtih, saltanatı boyunca büyüklü küçüklü 17 devleti aldığı gibi 29 Mayıs 1453 Salı günü İstanbul'u fethederek İslâma kazandırdı ve orta
HANIM SULTAN: (Osmanlı Dönemi) Tar: Osmanlı hanedanında "sultan" nâmı verilen İmparatorluk prenseslerinin kızlarına verilen resmi ünvan
Sultanlar: (Hukuk) SELATİN
YAVUZ SULTAN SELİM: (Osmanlı Dönemi) (Hi: 875-926) Osmanlı Padişahlarından dokuzuncusudur. Sultan Süleyman Han'ın babası, 2. Bayezid Han'ın oğludur.Azim ve sebat örneği olan ve memleket mes'elelerinde en küçük kusurları bile afvedemiyen Yavuz Selim, Çaldıran seferine çıkmıştı. Uzun müddet seferde olan askerleri bir gün padişahın çadırına kurşun atacak kadar işi ileri götürdüler. Yavuz Selim hemen çadırından dışarı fırladı; atına atladığı gibi toplu bir halde duran Yeniçerilerin arasına atını sürdü, öfkeli nazarlarla sert sert baktıktan sonra
haseki sultan: Padişahtan çocuğu olan karavaş
kalgay sultan: Kırım hanlarının veliahtlarına verilen isim
valide sultan: Padişahın annesine verilen unvan

English - English

Definition of sultan in English English dictionary: Originally, a secular office, formally subordinate to -, but de facto the power behind the throne of the (theoretically universal) caliph; A hereditary ruler in various Muslim states (sultanate), varying from petty principalities (as in Indonesia and in Yemen), often vassal of a greater ruler, to independent realms, such as Oman, Brunei, or an empire such as the Turkish Ottoman Empire; A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)|sultan (chicken)]]; A variant of solitaire, played with two decks of cards; {n} the name of the Turkish emperor; A Malay term used for a king or ruler of the country; {i} sovereign of a Muslim country; any of the rulers of the former Ottoman Empire; a variant of patience, played with two decks of cards; Ottoman Emperor; Literally "Holder of Power"' a mortal Islamic king who does not claim to be a caliph; among Cainites; a generic term for the preeminent vampire in a city or other large domain (equivalent to a European prince); the ruler of a Muslim country (especially of the former Ottoman Empire); the sultana bird or (African) purple swamphen, purple moorhen or purple gallinule, officially named (in Latin) porphyrio porphyrio, a bird species of the rallidae family; A ruler, or sovereign, of a Mohammedan state; specifically, the ruler of the Turks; the Padishah, or Grand Seignior; officially so called; Title of the Almoravid, Hafsid, and Ottoman overlords of Libya Considered the ultimate secular title for a Muslim ruler; A sultan is a ruler in some Muslim countries. during the reign of Sultan Abdul Hamid. a ruler in some Muslim countries; sowdan
A sultan: soldan
A sultan: soudan
Said ibn SulTan: or Sad Sayyid born 1791, Oman died Oct. 19, 1856, at sea Ruler of Muscat and Oman and of Zanzibar (1806-56). He made Zanzibar the principal power in East Africa and the commercial capital of the western Indian Ocean. Under Sad, Zanzibar caravans were sent into central Africa to extract ivory, slaves, and other products. In 1822 he forbade his subjects to sell slaves to European traders. From 1828 he developed the islands of Zanzibar and Pemba into the world's largest clove producers, and he built up a large navy that helped expand his commercial interests
Sheikh SulTan ibn Muhammad al- Qasimi: born July 1, 1939 Ruler of the emirate of Al-Shariqah (Sharjah) in the United Arab Emirates (UAE) from 1972. He succeeded his brother, who was assassinated. A political moderate, he favoured strengthening the federal government of the UAE. In the wake of a failed coup attempt by another brother, he agreed to implement financial and administrative reforms and to make his brother crown prince, with the right to succeed him, but he changed his mind and exiled his brother in 1990
sultans: plural of sultan
sweet sultan: Asian plant widely grown for its sweetly fragrant pink flowers; sometimes placed in genus Centaurea perennial of mountains of Iran and Iraq; cultivated for its fragrant rose-pink flowers
sweet sultan: An Old World annual herb, (Centaurea moschata) in the composite family, widely cultivated for its showy, fragrant, varicolored flower heads

Turkish - English

Definition of sultan in Turkish English dictionary: (isim) Sultan; (kadın) sultana; princess, sultan's daughter; queen; sultan; sultana; title applied to the sultan, his wives or his children: Fatih Sultan Mehmet Mehmet the Conqueror. Cem Sultan Prince Cem; princess; padishah
sultan papağanı: (Tabiat Doğa) (kuş) cockatiel
sultan sarayı: seraglio
Kanuni Sultan Süleyman: (Tarih) Suleiman the Magnificent
hürrem sultan: Roxelana
kanuni sultan süleyman: Suleiman I ( Sulaym¨¡n, ; formally Kanuni Sultan S¨¹leyman in Turkish) (November 6, 1494 ¨C September 5/6, 1566), was the tenth and longest©serving Sultan of the Ottoman Empire, reigning from 1520 to 1566. He is known in the West as Suleiman the Magnificent and in the Islamic world, as the Lawgiver (in Turkish Kanuni; , al©Q¨¡n¨±n¨©), deriving from his complete reconstruction of the Ottoman legal system. Within the empire, Suleiman was known as a fair ruler and an opponent of corruption. As well as being a capable goldsmith and distinguished poet, Suleiman was also a great patron of artists and philosophers, overseeing the golden age of the Ottoman Empire's cultural development
sultanlar: sultan
yavuz sultan selim: Selim
gülmez sultan: (Konuşma Dili) sulky person
hanım sultan: sultana
haseki sultan favored sultanic wife who has given birth: to a son
saplı sultan: queer, fairy, queen, fag
sağır sultan bile duydu: (Konuşma Dili) Everybody and his brother's heard about it./Everybody from here to China knows about it
valide sultan: mother of a reigning sultan
valide sultan: sultana
valide sultan mother of: a reigning sultan

sultan

Hyphenation

sul·tan

Turkish pronunciation

sʌltın

Pronunciation

/ˈsəltən/ /ˈsʌltən/

Etymology

[ 's&l-t&n ] (noun.) 1555. Old French, from Turkish sultan, from Arabic سلطان sūltān, from Aramaic šultānā, meaning strength and authority. The American Heritage Dictionary of the English Language: Fourth Edition. 2008.