Turkish - English
Definition of sefih in Turkish English dictionary
- dissipate
- profligate
- dissolute person
- prodigal
- riotous
- dissolute, dissipated, debauched
- recklessly extravagant with money, profligate
- Lothario
- prodigal, dissolute, debauched, dissipated
- debauched
- rakish
- gay
- {s} dissipated
- lickerish
- libertine
Turkish - Turkish
Definition of sefih in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) helâl olmayan zevk ve eğlencelere düşkün, sefâlete düşmüş kimse
- Zevk ve eğlenceye düşkün, uçarı: "İçer, kumar oynar, başına bir sürü sefih insan toplardı."- H. E. Adıvar
- Zevk ve eğlenceye düşkün, uçarı
- SEFİH
- (Hukuk) Zevk ve eğlenceye düşkün, parasını düşüncesizce harcayan
- SEFİH
- (Osmanlı Dönemi) Zevk ve eğlenceye düşkün. Sefahete düşmüş. Malını düşünmeden harcayan