redi̇f

Turkish - English

English - English

Turkish - Turkish

Definition of redi̇f in Turkish Turkish dictionary: (Hukuk) Askerden terhis edilerek yedeğe geçirilen asker; (Osmanlı Dönemi) Edb: Beytin sonunda kafiyeden sonra tekrarlanan kelime; (Osmanlı Dönemi) Terhis olup ihtiyata geçen asker; (Osmanlı Dönemi) Birbiri ardınca zuhur etmek; (Osmanlı Dönemi) Arkadan gelen, birisinin ardından giden
redif: şiirde, bir uyaktan sonra yinelenen aynı anlamdaki sözcük ya da eklere verilen ad
redif: Son dönem Osmanlı ordusunda, askerlik görevini bitirdikten sonra yedeğe ayrılan er
redif: Askerlik görevini bitirdikten sonra yedeğe ayrılan er
redif: Osmanlı ordusunda, askerlik görevini bitirdikten sonra yedeğe ayrılan er
redif: Koşuklarda uyaktan sonra yinelenen aynı anlamdaki sözcük ya da ek
redif: Yedek
redif: Şiirde uyaktan sonra tekrarlanan, aynı harflerden oluşan kelime veya ek, yedek
redif: Osmanlı ordusunda askerlik görevini bitirdikten sonra yedeğe ayrılan er
redif: Son dönem Osmanlı ordusunda, askerlik görevini bitirdikten sonra yedeğe ayrılan er: "Bir büyük karargâhta kumandan ve zabitlere hizmetçi dağıtıldığı zaman, zabit namzetlerinin payına eğer salak bir Şam redifi düşerse gene iyidir."- F. R. Atay. Şiirde uyaktan sonra tekrarlanan, aynı harflerden oluşan kelime veya ek, yedek
redif: Uyak, kafiye

redi̇f

Hyphenation

re·di̇f

History

Favorites