Turkish - English
Definition of rütbeli in Turkish English dictionary
- Ranked
- rütbe
- grade
- rütbe
- rank
He was demoted to the rank of lieutenant.
-Teğmen rütbesine indirildi.
He was raised to the rank of colonel two years ago.
-İki yıl önce albay rütbesine yükseltildi.
- rütbe
- {i} degree
His grandfather was a soldier of high degree.
-Onun büyük babası yüksek rütbeli bir askerdi.
- yüksek rütbeli
- eminent
- rütbe
- honor
- rütbe
- order
- rütbe
- dignity
- rütbe
- military rank
- rütbe
- position
- rütbe
- military rating
- rütbe
- rank of
- rütbe
- {i} tier
- en üst rütbeli
- chief
- rütbe
- title
- rütbe
- stripe
- rütbe
- distinction
- rütbe
- rank; grade; degree
- rütbe
- mil. rank
- rütbe
- promotion
- rütbe
- station
- rütbe
- siege
- yüksek rütbeli
- big time
- yüksek rütbeli
- high ranking
- yüksek rütbeli adam
- grandee
- yüksek rütbeli kimse
- big timer
- yüksek rütbeli levazım subayı
- quarter general
- yüksek rütbeli memur
- prefect
- yüksek rütbeli olmak
- rank
- yüksek rütbeli papaz
- prelate
- yüksek rütbeli subay
- field officer
- yüksek rütbeli subay
- tribune
- yüksek rütbeli subay
- ranking officer
- yüksek rütbeli subay
- brass hat
- yüksek rütbeli subaylar
- brass
- yüksek rütbeli yargıçlık
- chancellorship
- yüksek rütbeli yargıçlık rütbesi
- chancellorship
- üst rütbeli subay
- doyen
- üst rütbeli subay
- senior officer
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of rütbeli in Turkish Turkish dictionary
- Rütbesi olan
- RÜTBE
- (Osmanlı Dönemi) Sıra. Mertebe, menzile
- RÜTBE
- (Osmanlı Dönemi) Merdiven ayağı
- RÜTBE
- (Osmanlı Dönemi) Memuriyet derecesi
- RÜTBE
- (Osmanlı Dönemi) Basamak, derece
- RÜTBE
- (Osmanlı Dönemi) Efkârın sonu
- rütbe
- (Osmanlı Dönemi) basamak, derece, mertebe
- rütbe
- Subay, astsubay ve polislerin sahip olduğu derece, mevki
- rütbe
- Mertebe, derece, paye
- rütbe
- Subay, astsubay ve polislerin sahip olduğu derece, mevki: "Ben de nişancı taburunun subaylarını rütbeleriyle, isimleriyle bilirdim."- N. Cumalı