Definition of one who begets, or brings forth, offspring; a father or a mother in English Turkish dictionary
- parent
- (isim) ebeveyn
- parent
- {i} çoğ. ana baba, ebeveyn: My parents and your parents are old friends. Bizim ana babalarımız eski dost. the
- parent
- temel
- parent
- veli
Tom veli görüşmesine gitti.
-Tom went to the parent-teacher meeting.
Komite öğretmenlerden ve velilerden oluşur.
-The committee is composed of teachers and parents.
- parent
- (Ticaret) ana ortaklık
- parent
- (Ticaret) ana şirket
- parent
- baş
Ebeveynleri onun sınavdaki başarısından memnunlardı.
-His parents were glad at his success in the examination.
Ebeveynlerinden başka hiç kimse onu çok iyi tanımıyor.
-Apart from his parents, no one knows him very well.
- parent
- ana ya da baba
- parent
- ana baba
Ana baba, çocuklarına verilecek eğitim türünü seçmek hakkını öncelikle haizdirler.
-Parents have a prior right to choose the kind of education that shall be given to their children.
Bazı ana babalar çocukları hakkında gereksiz yere endişelenirler.
-Some parents worry unnecessarily about their children.
- parent
- (Tıp) paran
Fazladan bir parantez eklediniz.
-You added an extra parenthesis.
Bu ifadenin etrafına parantezler koymalısın.
-You should put parentheses around this phrase.
- parent
- ebeveyn
Yurtdışında okuma kararım ebeveynlerimi şaşırttı.
-My decision to study abroad surprised my parents.
Ebeveynler çocuklarına yalan söylemenin yanlış bir şey olduğunu öğretirler.
-Parents teach their children that it's wrong to lie.
- parent
- valideyn
- parent
- ç.ana baba
- parent
- ana
Bazı ana babalar çocukları hakkında gereksiz yere endişelenirler.
-Some parents worry unnecessarily about their children.
Ana babasından miras kalan bir apartmana henüz taşındı.
-He just moved into an apartment he inherited from his parents.
- parent
- (Tıp) Anne veya baba
- parent
- kaynak
- parent
- {i} anne/baba
Related Terms
Definition of one who begets, or brings forth, offspring; a father or a mother in English English dictionary
- parent