one who begets, or brings forth, offspring; a father or a mother

English - Turkish

Definition of one who begets, or brings forth, offspring; a father or a mother in English Turkish dictionary

parent

(isim) ebeveyn

parent

{i} çoğ. ana baba, ebeveyn: My parents and your parents are old friends. Bizim ana babalarımız eski dost. the

Veliler okul törenine davet edilecek. - The parents will be invited to the school celebration.

Komite öğretmenlerden ve velilerden oluşur. - The committee is composed of teachers and parents.

parent

(Ticaret) ana ortaklık

parent

(Ticaret) ana şirket

parent

baş

Okuldaki diğer tüm çocukların zengin ebeveynleri vardı, ve o sudan çıkmış bir balık gibi hissetmeye başlıyordu. - All the other children in the school had rich parents, and he was beginning to feel like a fish out of water.

Kazada ebeveynlerini kaybetmiş kıza başsağlığı bile dileyemedim. - I couldn't but sympathize with the girl who had lost her parents in the accident.

Ana babasından miras kalan bir apartmana henüz taşındı. - He just moved into an apartment he inherited from his parents.

Bazı ana babalar çocukları hakkında gereksiz yere endişelenirler. - Some parents worry unnecessarily about their children.

parent

(Tıp) paran

Bu ifadenin etrafına parantezler koymalısın. - You should put parentheses around this phrase.

Fazladan bir parantez eklediniz. - You added an extra parenthesis.

parent

ebeveyn

Ebeveynler çocuklarına yalan söylemenin yanlış bir şey olduğunu öğretirler. - Parents teach their children that it's wrong to lie.

Yurtdışında okuma kararım ebeveynlerimi şaşırttı. - My decision to study abroad surprised my parents.

ana

Tom ve Mary ana-babası bir intihar bombacısı tarafından öldürülmüş iki çocuğu evlat edindiler. - Tom and Mary adopted two children whose parents had been killed by a suicide bomber.

Tom, ana-babasına saygı duyar. - Tom respects his parents.

parent