Turkish - Turkish
Definition of müste'min in Turkish Turkish dictionary
- (Hukuk) MÜSTEMEN
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Tar: Osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası. Osmanlı devleti ile sulh halinde bulunan ecnebiler. Ecnebi memleketlerde seyahat ve ikamet eden müslümanlar da bu sıfatla anılırlardı
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Eman dileyen. Emane, emniyete erişen, nâil olan. (Gerek müslim, gerek zimmî veya harbî olsun.) İstiman eden. Emin edilmiş
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Kendisine aman verilmiş olan
- MÜSTE'MİN
- (Osmanlı Dönemi) Canının bağışlanması şartiyle teslim olan
- MÜSTE'MİN
- (Hukuk) Aman dileyen kimse; canını kurtarmal için sığınan ve korunan kimse, yabancı uyruklu kişiler; gayrımüslümler