mürteci̇'

Turkish - English

Turkish - Turkish

Definition of mürteci̇' in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) (Rücu'. dan) Geri dönen, geri dönmek isteyen. İrticâa giden; (Osmanlı Dönemi) İslâmiyete muhalif olanların; hakikat, İslâmiyet ve iman fedakârlarına, İslâmiyetin Asr-ı Saadetteki hâlisiyyetine dönmek isteyenlere taktıkları isim.Eğer, meşrutiyet bir fırkanın istibdadından ibaretse, bütün ins ve cinn şâhid olsun ki, ben mürteci'im ve şeriatın bir tek mes'elesine ruhumu feda etmeğe; (Osmanlı Dönemi) Her cihetle en yüksek saadet ve selâmete sevkeden İslâmiyete muhalefetle İslâmdan önceki câhiliyet ve ahlâksızlığa dönmek isteyenlerin vasfı
MÜRTECİ: (Osmanlı Dönemi) (Recâ. dan) Arzulu, ümitli, ümitvâr olan
MÜRTECİ: (Hukuk) Gerici, şeriat özlemcisi
mürteci: Yeni düzene karşı direnen gerici

mürteci̇'

Hyphenation

mür·te·ci̇'

History

Favorites