Turkish - Turkish
Definition of mün'im in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) herkese lâyık bol rızık ve nîmet veren Allah
- MÜN'İM
- (Osmanlı Dönemi) Nimet veren, yedirip içiren
- mün'akid
- Kabul edilmiş, üzerinde anlaşılmış
- mün'akid
- Akdedilmiş, iki taraf arasında kabul olunup anlaşılmış
- MÜN'ADİL
- (Osmanlı Dönemi) (Adul. dan) Doğru yoldan sapan. Cayan
- MÜN'ADİM
- (Osmanlı Dönemi) Ma'dum. Ademe gitmiş. Yok olan
- MÜN'AKID
- (Osmanlı Dönemi) İn'ikad eden, bağlanan, bağlanmış, düğümlenmiş
- MÜN'AKID
- (Osmanlı Dönemi) Teşkil olunmuş, resmi olarak iki taraf arasında kabul olunmuş. Kurulan, ictima eden
- MÜN'AKİS
- (Osmanlı Dönemi) Akseden, geri dönmüş, bir yere çarpıp geri gelen
- MÜN'AKİT OLMAK
- (Hukuk) Üzerinde anlaşmak, in'ikat etmek
- MÜN'AL
- (Osmanlı Dönemi) Altına gön ve sahtiyan konulmuş nesne
- MÜN'AM
- (Osmanlı Dönemi) Çok kıymetli ve nazlı olarak büyütülm
- MÜN'AMİD
- (Osmanlı Dönemi) Direğe dayanmı
- MÜN'ATAF
- (Osmanlı Dönemi) Dere açığı
- MÜN'ATAF
- (Osmanlı Dönemi) Meyledici, yönelen
- MÜN'ATIF
- (Osmanlı Dönemi) Bir tarafa doğru teveccüh etmiş. Meyillenen, bir tarafa yönelen. Mütemâyil, meyledici
- MÜN'AZİL
- (Osmanlı Dönemi) Memurluktan, vazifeden çıkarılmış olan. Bir vazifeden azledilen
- MÜN'AZİL
- (Osmanlı Dönemi) Ayrılan, elini eteğini çeken, in'izal eden
- MÜN'AZİLEN
- (Osmanlı Dönemi) (Azl. den) Vazifesinden çıkarılmış olarak. Azledilerek
- MÜN'AZİLÎN
- (Osmanlı Dönemi) (Mün'azil. C.) Azledilenler, vazifelerinden çıkarılanlar
- mün'adim
- (Osmanlı Dönemi) yok olan
Related Terms
mün'im
Hyphenation
mün·'imResimler
History
Favorites