kara çalı

Turkish - English

Definition of kara çalı in Turkish English dictionary: person who breaks up a friendship by carrying tales; black thorn
karaçalı: gorse
karaçalı: (Botanik, Bitkibilim) prunus spinosa
karaçalı: black thorn
karaçalı: person who breaks up a friendship by carrying tales
karaçalı: furze
karaçalı: Christ's-thorn
karaçalı: sloe
karaçalı: blackthorn, gorse, furze, whin; mischief-maker (between people)
karaçalı: (Tabiat Doğa) (bitki, Fam: cehrigiller,hünnapgiller,ünnabiye) [syn.: karaçalı, kaba diken] Jerusalem thorn, Christs thorn
karaçalı: blackthorn
karaçalı: whin

Turkish - Turkish

Definition of kara çalı in Turkish Turkish dictionary
Karaçalı: çalı dikeni
karaçalı: Hünnapgillerden, kurak yerlerde yetişen, çiçekleri altın sarısı renginde, dikenli bir bitki, çalı dikeni (Paliurus spinosa)
karaçalı: Hünnapgillerden, kurak yerlerde yetişen, çiçekleri altın sarısı renginde, dikenli bir bitki
karaçalı: Rengi biraz daha kirli ve biraz siyahlığı olan barbunya balığı
karaçalı: İki kişinin arasına girerek ilişkileri bozan kimse
karaçalı: Hünnapgillerden, kurak yerlerde yetişen, çiçekleri altın sarısı renginde, dikenli bir bitki, çalı dikeni (Paliurus spinosa). İki kişinin arasına girerek ilişkileri bozan kimse
karaçalı: Kurak yerlerde yetişen, altın sarısı renginde çiçekleri olan dikenli bir bitki

kara çalı

Hyphenation

ka·ra ça·lı

History

Favorites