Turkish - English
Definition of kanuni̇ in Turkish English dictionary
- kanuni
- {s} legal
- kanuni
- lawful
- kanuni
- lawgiver
- kanuni
- lawful, legal, legitimate, rightful
- kanuni
- statutory
- kanuni
- lawmaker
- kanuni fesih
- repeal
- kanuni fesih
- revoke or annul a law or congressional act
- kanuni fesih
- (Fizik) the action of revoking or annulling a law or congressional act
- kanuni vasi
- (Fizik) legal guardian
- Kanuni Sultan Süleyman
- (Tarih) Suleiman the Magnificent
- kanuni esasi
- legal basis
- kanuni evvel
- before the statutory
- kanuni ikametgâhı
- (Ticaret) normally resident
- kanuni sultan süleyman
- Suleiman I ( Sulaym¨¡n, ; formally Kanuni Sultan S¨¹leyman in Turkish) (November 6, 1494 ¨C September 5/6, 1566), was the tenth and longest©serving Sultan of the Ottoman Empire, reigning from 1520 to 1566. He is known in the West as Suleiman the Magnificent and in the Islamic world, as the Lawgiver (in Turkish Kanuni; , al©Q¨¡n¨±n¨©), deriving from his complete reconstruction of the Ottoman legal system. Within the empire, Suleiman was known as a fair ruler and an opponent of corruption. As well as being a capable goldsmith and distinguished poet, Suleiman was also a great patron of artists and philosophers, overseeing the golden age of the Ottoman Empire's cultural development
- kanuni borç
- (Kanun) legal obligation
- kanuni hüküm
- legal provision
- kanuni mirasçı
- heir-at-law
- kanuni sayılan
- putative
- kanuni süre
- (Kanun) legal day
- kanuni süre
- (Kanun) prescribed term
- kanuni süre
- (Ticaret) legal period
- kanuni süre
- Grace
- kanuni takibat başlatmak
- institute legal proceedings
- kanuni takibatta bulunmak
- (Hukuk) prosecute (to)
- kanuni yetersizlik
- legal incapacity
- kanuni yollara başvurmak
- to take legal steps, go to court
- kanuni çözüm
- legal remedy
- kanuni
- (Muzik) zither player
- kanuni
- canonic
- kanuni
- juridical
- kanuni
- licit
- kanunî
- valid
- hukuki veya kanuni vecibe
- (Kanun) legal obligation
- kanuni
- valid
- kanuni
- jural
- kısmen kanuni
- semilegal
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of kanuni̇ in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Kanuna dâir. Kanuna ait
- (Osmanlı Dönemi) Avrupavâri kanuna vesile olan Osmanlı Padişahı Sultan Süleyman'ın bir nâmı. Bak: Sultan Süleyman Han
- kanuni
- Kanun çalan, kanuncu
- kanuni
- Yasaya uygun, yasal, yasalı
- kânuni
- (Osmanlı Dönemi) kânuna göre
- KANUNİ ESASİ
- (Hukuk) Anayasa
- Kanuni Sultan Süleyman
- İ. Süleyman, (d. 6 Kasım 1494, Trabzon – o. 6 Eylül 1566). 10. Osmanlı padişahı ve İslam halifesidir. Kanuni Sultan Süleyman olarak anılır. Babası Yavuz Sultan Selim, annesi ise Ayşe Hafsa Sultandır. Saltanatında Osmanlı İmparatorluğu en yüksek dönemini yaşamıştır
- KANUNİ EVVEL
- (Hukuk) Aralık ayı
- KANUNİ ISTILAH
- (Hukuk) Yasal terim; yasanın kullandığı terim
- kanuni nevmüslim
- Osmanlı Devletinde, başka dinlerden olanların islam dini girmeleriyle ilgili kanun
Related Terms
kanuni̇
Hyphenation
ka·nu·ni̇Resimler
History
Favorites