Definition of kafasızca in Turkish English dictionary
- witless
- {a} wanting understanding, foolish, silly
- foolish, indiscreet, or silly
- (of especially persons) lacking sense or understanding or judgment
- disapproval If you describe something or someone as witless, you mean that they are very foolish or stupid. a witless, nasty piece of journalism. = mindless, stupid
- Destitute of wit or understanding; wanting thought; hence, indiscreet; not under the guidance of judgment
- {s} lacking intelligence, silly, stupid, foolish, doltish
- kafa
- head
The musician shook his head and pushed his little piano away.
-Müzisyen kafasını salladı ve küçük piyanosunu itti.
A cup of coffee cleared my head.
-Bir fincan kahve kafamı aydınlattı.
- kafa
- mind
Try to reproduce the music in your mind.
-Kafanızda müziği yeniden oluşturmaya çalışın.
You've got a one-track mind.
-Kafan tek taraflı çalışıyor.
- kafa
- conk
- kafa
- onion
- kafa
- potato
- kafa
- brains
Why did Tom blow his brains out?
-Neden Tom kafasına ateş ederek intihar etti?
Tom has been racking his brains for a solution to the problem.
-Tom soruna bir çözüm için kafa patlatıyor.
- kafa
- bean
- kafa
- chump
- kafa
- intelligence
- kafa
- cast of mind
- kafa
- tete
- kafa
- crumpet
- kafa
- butt
- kafa
- noddle
- kafa
- headpiece
- kafa
- (Argo) lemon
- kafa
- to head
- kafa
- {i} end
We're at our wits' end.
-Kafamız allak bullak olmuş durumda.
- kafa
- head in
- kafa
- a large marble, shoooter
- kafa
- noggin
- kafa
- coconut
- kafa
- pate
- kafa
- sconce
- kafa
- costard
- kafa
- noodle
- kafa
- poll
- kafa
- head, nut; mind, brain, brains, intelligence, head
- kafa
- mind, mental attitude
- kafa
- savvy
- kafa
- knob
- kafa
- nob
- kafa
- nut
Tom is a conspiracy nut.
-Tom kafayı komplo teorileriyle bozmuş biri.
- kafa
- loaf
- kafa
- sconee
- kafa
- skull
Tom has a tattoo of a skull on his chest.
-Tom'un göğsünde bir kafatası dövmesi var.
She keeps a human skull on her desk.
-O, masasında bir insan kafatası tutuyor.
Related Terms
Definition of kafasızca in Turkish Turkish dictionary
- KAFA
- (Osmanlı Dönemi) Akıl, zekâ, anlayı
- KAFA
- (Osmanlı Dönemi) Ense, arka
- KAFA
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Akfâ) Baş. Kafa
- Kafa
- (Osmanlı Dönemi) ZİHNİYYET
- kafa
- Hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak gibi organların bulunduğu vücudun en ön bölümü
- kafa
- İnsan başı, ser
- kafa
- Kavrama ve anlama yeteneği, zekâ, zihin: "Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş."- Y. K. Beyatlı
- kafa
- Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu, zihniyet: "Kalbi ve kafasıyla daima yeni, daima genç kaldı."- Y. Z. Ortaç
- Kafa
- (Osmanlı Dönemi) KAFN
- kafa
- Mekanik bir bütünün parçası
- kafa
- Cevizin büyük boyu
- kafa
- Çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu
- kafa
- Bellek
- kafa
- Baş (özellikle insan başı), ser
- kafa
- Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu, zihniyet
- kafa
- Demet haline getirilmiş tütün yapraklarının baş kısmı
- kafa
- Kavrama ve anlama yeteneği, zekâ, zihin
- kafa
- Fıçı ve bidonların boşaltılmasında kullanılan bir çeşit sapan