Turkish - English
Definition of kâfirler in Turkish English dictionary
- unbelievers
- plural of unbeliever
- kâfir
- {i} heathen
- kâfir
- heretic
She was accused of being a heretic.
-O, bir kafir olmakla suçlandı.
- kâfir
- {i} infidel
- kafir
- infidel
- kafir
- impious
- kafir
- heretical
- kâfir
- unbeliever
They behave towards Muslims in a way in which no Muslim would behave towards an unbeliever.
-Onlar müslümanlara hiçbir müslümanın kâfire karşı davranmadığı şekilde davranıyorlar.
- kâfir
- misbeliever
- kafir
- Kafir (Arabic: ; plural ) is a term used in a Islamic doctrinal sense, usually translated as "unbeliever" or "disbeliever", or sometimes "infidel". The term refers to a person who rejects God or who hides, denies, or "covers" the truth. The Quran also uses the word for Muslims; in Sura 2 Verse 256, it asks them to take upon themselves the action of "Kofr" of all unjust idols, persons or powers
- kâfir
- profane
- kâfir
- pagan
- kafir
- paynim
- kâfir
- infidel, unbeliever; (a) non-Muslim
- kâfir
- (Konuşma Dili) damned, damn
- kâfir
- blasphemous
The translators of the Bible were considered blasphemous.
-İncil çevirmenleri kafir olarak düşünüldü.
- kâfir
- unbeliever, Non-Muslim, infidel
- kâfir
- unbelieving; non-Muslim
- kâfir
- blasphemer
- kâfir
- (Konuşma Dili) devil, rogue, scamp
- kâfir
- unbelieving
- kâfir
- faithless
Related Terms
English - English
Definition of kâfirler in English English dictionary
- kafir
- Infidel, pagan, non-believer; a non-Muslim aside from ahl al-kitab (Christians, Jews, etc.)
- kafir
- Infidel, pagan, non-believer; any non-Muslim.Shaykh Al-Islam ibn Taymiyyah (Rahimullah) v27 p264: “Whosoever does not forbid people from the deen of the Jews and Christians after the prophethood of the messenger Muhammad (saw) nor declares them kafir nor hates them, he is not a Muslim by the consensus of ALL Muslims, their scholars and the general public.”
- kafir
- Infidel, pagan, non-believer; any non-Muslim
- kafir
- They inhabit the country north of Cape Colony, the name being now specifically applied to the tribes living between Cape Colony and Natal; but the Zulus of Natal are true Kaffirs
- kafir
- One of a race which, with the Hottentots and Bushmen, inhabit South Africa
- kafir
- an offensive term for any Black African
- kafir
- a member of the Kafir people in northeastern Afghanistan
- kafir
- {i} person who is not a Muslim (used among Muslims); Kaffir, nonbeliever, infidel (Islamic); black South African person (derogatory); type of tropical African sorghum
- kafir
- One of a race inhabiting Kafiristan in Central Asia
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of kâfirler in Turkish Turkish dictionary
- kefere
- (Osmanlı Dönemi) KÂFİRÛN
- (Osmanlı Dönemi) küffâr
- kafir
- Tanrı'nın varlığını ve birliğini inkâr eden (kimse)
- KAFÎR
- (Osmanlı Dönemi) Hayvan tersi
- KÂFİR
- (Osmanlı Dönemi) Hakkı görmeyen ve örten. İyilik bilmeyen. Allah'ı inkâr eden. Dinsiz. İmanın esaslarına veya bunlardan birine inanmayan. Mülhid.Arkadaş! İman, bütün eşya arasında hakiki bir uhuvveti, irtibatı, ittisali ve ittihad rabıtalarını te'sis eder.Küfür ise, bürudet gibi bütün eşyayı birbirinden ayrı gösterir ve birbirine ecnebi nazarıyla baktırır. Bunun içindir ki, mü'minin ruhunda adavet, kin, vahşet yoktur. En büyük bir düşmaniyle bir nevi kardeşliği vardır. Kâfirin ruhunda hırs, adavet olduğu gibi nefsini ilti
- Kâfir
- (Osmanlı Dönemi) ŞEDDAD
- Kâfir
- (Osmanlı Dönemi) SAKARE
- kafir
- Genellikle Müslüman olmayanlara verilen ad
- kafir
- Sevilen birine takılmak, sitem etmek için kullanılan bir seslenme sözü: "Kâfir; edalı edalı uzaktan el etti..."- A. İlhan
- kafir
- Acımasız, zalim
- kafir
- Sevilen birine takılmak, sitem etmek için kullanılır
- kafir
- Tanrı'nın varlığını inkâr eden (kimse)
- kafir
- Genellikle Müslüman olmayanlara verilen ad: "Kâfirin güçsüz noktaları, köprüleri, kaleleri öğreniliyordu."- N. Araz
- kâfir
- (Osmanlı Dönemi) Allah'ı ve İslâmiyeti inkâr eden, dinsiz
- kâfir
- (Osmanlı Dönemi) gavur