Definition of isyancılar in Turkish English dictionary
- rebels
- third-person singular of rebel
- plural of rebel
- isyan
- insurrection
- isyancı
- {s} rebellious
- isyan
- riot
The rioters beat him badly.
-İsyancılar onu kötü yendi.
The riot got out of hand.
-İsyan kontrolden çıktı.
- isyan
- {i} rebellion
John Brown's rebellion was crushed.
-John Brown'ın isyanı bastırıldı.
The army quelled the rebellion.
-Ordu isyanı bastırdı.
- isyancı
- rebel
All rebels were already dead.
-Tüm isyancılar zaten ölmüştü.
Rebel forces prepared to fight.
-İsyancı kuvvetler döğüşmek için hazırlandı.
- isyan
- revolt
The Maccabean revolt was started by Matityahu HaKohen.
-Maccabi isyanı Matityahu Hakohen tarafından başlatıldı.
The revolt was put down with little trouble.
-İsyan küçük bir sorun ile bastırıldı.
- isyan
- uprising
The uprising was brutally suppressed.
-İsyan çok sert bir biçimde bastırıldı.
- isyan
- mutiny
A mutiny on my ship? It's completely impossible.
-Benim gemimde bir isyan mı? Bu tamamen imkansız.
- isyan
- outbreak
- isyan
- sedition
- isyan
- (Askeri) munity
- isyan
- insurgent
About thirty insurgents were killed.
-Yaklaşık otuz isyancı öldürüldü.
- isyan
- rising
- isyancı
- insurrectional
- isyancı
- mutineer
- isyancı
- insurrectionary
- isyan
- rebellion, revolt, mutiny, riot, rising, uprising, insurrection
- isyan
- insurgence
- isyan
- insurgency
- isyan
- contumacy
- isyan
- risinq
- isyancı
- insurgent
About thirty insurgents were killed.
-Yaklaşık otuz isyancı öldürüldü.
- isyancı
- mutinous
- isyancı
- insurrectionist
- isyancı
- rebel, mutineer; rebellious
- isyancı
- rioter
The rioters threw cobblestones.
-İsyancılar kaldırım taşlarını fırlattı.
A few rioters were seriously injured.
-Birkaç isyancı ciddi biçimde yaralandı.
Related Terms
Definition of isyancılar in Turkish Turkish dictionary
- isyan
- Bir düzene veya emre boyun eğmeme, uymama, itaat etmeme
- isyan
- (Osmanlı Dönemi) baş kaldırmak, söz dinlememek, ayaklanmak
- isyan
- Herhangi bir amaçla kurulu düzene veya devlet güçlerine karşı gelme, baş kaldırma, ayaklanma
- isyan
- Bir düzene veya emre boyun eğmeme, uymama, itaat etmeme: "Bu kız beni ilk defa çevreme karşı isyandan, her şeye ibrazdan kurtardı."- H. E. Adıvar
- isyan
- Ayaklanma
- isyancı
- Baş kaldırıcı (kimse), asi
- İSYAN
- (Osmanlı Dönemi) İtaatsizlik. Emre karşı gelmek. Ayaklanmak
- İsyan
- (Osmanlı Dönemi) MUBİK