Turkish - English
Definition of iman in Turkish English dictionary
- faith
Despite his weak faith, the priest blessed him.
-Zayıf imanına rağmen, rahip onu kutsadı.
In the Christian faith, followers believe that there is only one God, and Jesus Christ is the Son of God.
-Hristiyan inancında, imanlıların inancına göre, tek bir tanrının vardır ve İsa tanrının oğludur.
- religion
- religious belief, religious faith: Ahmet imanı bütün bir kişidir. Ahmet is someone who has a firm faith
- faithfulness
- belief
- faith, belief, creed; religion
- belief in Islam
- believing in (someone, something); belief
- creed
- credo
- stout
- believeth
- faithful
- iman eden
- believing
- iman eden kimse
- dogmatist
- iman eden kimse
- believer
- iman etmek
- 1. to come to believe in Islam, become a Muslim. 2. to believe in (someone, something)
- iman etmek
- to have faith in God
- iman etmemek
- disbelieve
- iman getirmek
- to convert to Islam
- iman getirmek
- to come to believe in Islam
- iman sahibi
- 1. (someone) whose religious faith is strong. 2. true believer, person whose religious faith is strong
- iman sahibi
- believer
- iman tahtası
- (Konuşma Dili) breastbone (of a person)
- tahkikî iman
- tahkikî faith
- din iman hak getire
- (Konuşma Dili) There's not a spot of religion in him
- gerçek iman sahibi kimse
- a true believer
Related Terms
English - English
Definition of iman in English English dictionary
- Pious adherence to the faith
- One who has the faith is a mu'min (believer)
- or Imaan (pronounced 'eemaan') "Faith"-- Heartily acceptance and verbal confession thereof
- True faith
- One who has the faith is a mumin (believer)
- Faith, trust, belief, acceptance From amana, to believe; and amina, to be tranquil in heart and mind, to become safe or secure, to trust; amana to render secure, grant safety Iman is being true to the trust with respect to which Allah has confided in one by a firm believing of the heart, not by professing it on the tongue only Derivatives: amn, peace, security, protection (the opposite of khawf); amin, trustworthy, faithful, honest (designation of the Prophet); mu'min, a believer, he who is given certainty and trust; Divine Name: al-Amin, He Who is secure from any causality
- A Mohammedan prince who, as a successor of Mohammed, unites in his person supreme spiritual and temporal power
- Faith and trust in Allah
- Faith, specially in its subjective meaning, the faculty of believing the revelations of Allah
- Among the Mohammedans, a minister or priest who performs the regular service of the mosque
- Arabic for "faith"; the doctrinal aspect of the Moslem faith, distinguished from ritual practices (Islam)
Turkish - Turkish
Definition of iman in Turkish Turkish dictionary
- Kutsal inanç
- Dinin ortaya koyduğu doğmalara inanma, din inancı, kutsal inanç, inanç, itikat. İslam dinine inanma
- İslâm dinine inanma
- Güçlü inanç, inan: "Kalpleri vatan aşkı ve imanı ile doluydu."- H. C. Yalçın
- Güçlü inanç, inan
- Dinin ortaya koyduğu doğmalara inanma, din inancı, kutsal inanç, inanç, itikat
- (Osmanlı Dönemi) inanmak, itikad; Resûl-i Ekremin (a.s.m.) tebliğ ettiği inanılması gerekli esasları tasdik etmekten doğan bir nurdur
- İMAN
- (Osmanlı Dönemi) İnanmak. İtikad. Hakkı kabul, tasdik ve iz'ân etmek. İslâmiyeti kabul edip amel etmek. Dini bütün hakikatleri kabul edip gereğini yerine getirmek. "Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) tebliğ ettiği zaruriyat-ı diniyeyi tafsilen ve zaruriyatın gayrısını icmâlen tasdik etmekten hasıl olan bir nurdur."(Öyle ise iman, Şems-i Ezelîden vicdan-ı beşere ihsan edilen bir nur ve bir şuadır ki; vicdanın iç yüzünü tamamiyle ışıklandırır ve bu sâyede, bütün kâinat ile bir ünsiyet, bir emniyet peyda olur. Ve her şeyle kesb-i muar
- iman etmek
- Tanrı'ya, dine inanmak
- iman etmek
- Güçlü bir inanç duymak
- iman sahibi
- İnanmış, iman etmiş kimse
- iman tahtası
- Göğüs kemiği
- TAHKİKÎ İMAN
- (Osmanlı Dönemi) Bak: İman-ı tahkik
- TAKLİDÎ İMAN
- (Osmanlı Dönemi) Bak: İman-ı taklid
- tahkik iman
- (Osmanlı Dönemi) İmâna dâir bütün meseleleri inceden inceye araştırarak ve ispatlarını öğrenerek meydana gelen sağlam ve sarsılmaz îman
- taklidi îman
- (Osmanlı Dönemi) başkalarını taklit ederek meydana gelen, az şüphelere bile dayanamayan îman
- İCMALÎ İMAN
- (Osmanlı Dönemi) İman esaslarını kısaca bilmek. Allah'a ve Peygamberine imân ettiğini söylemek ve tasdik etmek. Bak: İman-ı icmal
Related Terms
iman
Hyphenation
i·manPronunciation
Etymology
() From Arabic إيمان (’imān) امن (’ámuna, “to be faithful”).Resimler
History
Favorites