Turkish - Turkish
Definition of icab in Turkish Turkish dictionary
- İCAB
- (Osmanlı Dönemi) Lâzım. Gerekli. Lüzum. Sebeb olmak
- İCAB
- (Osmanlı Dönemi) Ist: Akitlerde ilk söylenen söz. Bir mal sahibinin müşteriye karşı, "Bu malımı sana şu kadar paraya sattım" demesidir. Müşterinin de kabul etmesine dair olan sözüne "kabul" denir. Şer'i ıstılahta buna "icâb ve kabul" denir
- HASBEL İCAB
- (Osmanlı Dönemi) (Hasb-el icâb) Durum icabı olarak, hâl ve durum iktiza ettiği için, durum dolayısıyla
- İcab
- (Osmanlı Dönemi) KAZA