Turkish - Turkish
Definition of i̇sti̇'şa in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Ateş ışığıyla yol yürüme
- isti
- El yakacak kadar sıcak
- isti'zam
- (Osmanlı Dönemi) büyütme
- İSTİ'BAD
- (Osmanlı Dönemi) Köle edinmek, esir almak
- İSTİ'BAR
- (Osmanlı Dönemi) Rüya tabir ettirme
- İSTİ'BAR
- (Osmanlı Dönemi) İbret alma, ders alma
- İSTİ'CAB
- (Osmanlı Dönemi) (Aceb. den) Şaşma, taaccüb etme, hayrette kalma
- İSTİ'CAL
- (Osmanlı Dönemi) Acele olmasını istemek. Acele etmek
- İSTİ'CAL
- (Hukuk) Acele etme, çabuklaştırma
- İSTİ'DA
- (Osmanlı Dönemi) Medet, yardım istemek
- İSTİ'DAD
- (Osmanlı Dönemi) Bir şeyin kabulüne ve kazanılmasına olan fıtrî meyil
- İSTİ'DAD
- (Osmanlı Dönemi) Kabiliyet. Akıllılık. Anlayışlılık. Allah Teâlâ Hazretlerinin (C.C.) insanlara ve sâir mahluklara tevdi buyurduğu kabiliyet kuvveleri
- İSTİ'DADAT
- (Osmanlı Dönemi) (İsti'dad. C.) İstidadlar, kabiliyetler, yetenekler
- İSTİ'FA
- (Osmanlı Dönemi) Affını, azlini, bağışlanmasını istemek
- İSTİ'FA
- (Osmanlı Dönemi) Kendisinin memuriyetten affını taleb etmek
- İSTİ'FAF
- (Osmanlı Dönemi) Kötü şeylerden çekilmek
- İSTİ'FAF
- (Osmanlı Dönemi) İffetlilik iddia etmek
- İSTİ'KAB
- (Osmanlı Dönemi) Birisinin kusurlarını, ayıplarını arraştırmak
- İSTİ'KAF
- (Osmanlı Dönemi) Bir yere kapanma. Bir yerde kendini hapsetme
- İSTİ'LA
- (Osmanlı Dönemi) Tecvidde: Harf okunduğu zaman dilin, üst damağa kalkmasına denir. Bak: Müsta'liye
- İSTİ'LA
- (Osmanlı Dönemi) (Ulüv. den) Yükselmek. Üste çıkmak. Yüce olmak. Terfi' eylemek. Galib olmak
- İSTİ'LA
- (Osmanlı Dönemi) Gr: Bir şeyin bir şey üzerine çıkması
- İSTİ'LAC
- (Osmanlı Dönemi) (İlâc. dan) İlaç isteme
- İSTİ'LAM
- (Hukuk) (Birşeyin) gerçeğini araştırma, doğruluğunu arama, yazı ile bilgi isteme, bilgi için başvurma
- İSTİ'LAM
- (Osmanlı Dönemi) Yazı ile bilgi isteme
- İSTİ'LAM
- (Osmanlı Dönemi) (İlm. den) Bilgi edinmek için yüksek bir makamdan alt makama sorulma
- İSTİ'LAN
- (Osmanlı Dönemi) (İlân. dan) İlânını isteme
- İSTİ'MAL
- (Osmanlı Dönemi) (Amel. den) Kullanmak. Faydalanmak
- İSTİ'MALAT
- (Osmanlı Dönemi) (İsti'mal. C.) Kullanışlar. Kullanmalar
- İSTİ'MAN
- (Hukuk) Himaye istemek, korunma istemek
- İSTİ'MAR
- (Osmanlı Dönemi) Bir yeri imar etmek. Bir yerin mâmurluğunu istemek
- İSTİ'MAR
- (Osmanlı Dönemi) Müstemleke yapmak, sömürgeleştirmek. İstimlak etmek
- İSTİ'NAD
- (Osmanlı Dönemi) İnatlaşma, inat yapma. Muannidlik
- İSTİ'RAB
- (Osmanlı Dönemi) Sonradan Araplara dâhil olmak, araplaşmak
- İSTİ'RAK
- (Osmanlı Dönemi) Terlemek için yatma
- İSTİ'SA'
- (Osmanlı Dönemi) (İsyan. dan) İsyan etme. Anarşistlik ve zorbalık yapma
- İSTİ'SAB
- (Osmanlı Dönemi) İğrenme, tiksinme
- İSTİ'SAM
- (Osmanlı Dönemi) İsmetli olmayı istemek. Temizlik istemek. Günah ve ayıplardan temiz olmak
- İSTİ'SAR
- (Osmanlı Dönemi) Esir olma veya esir etme
- İSTİ'TA
- (Osmanlı Dönemi) (Atâ. dan) Bahşiş istemek. Atiyye istemek
- İSTİ'TAB
- (Osmanlı Dönemi) Kendinden razı, hoşnut etme
- İSTİ'TAF
- (Osmanlı Dönemi) Acımayı isteme
- İSTİ'TAF
- (Osmanlı Dönemi) Yardım taleb etme
- İSTİ'TAFKÂRANE
- (Osmanlı Dönemi) f. Şefkat, merhamet isteyene yakışır halde
- İSTİ'ZAB
- (Osmanlı Dönemi) Birşeyi tatlı bulmak, tatlı saymak. Tatlı su istemek
- İSTİ'ZAM
- (Osmanlı Dönemi) Büyük tutmak ve büyük tanımak
- İSTİ'ZAM
- (Osmanlı Dönemi) Gururlanmak. Kibirlenmek
- İSTİ'ZAR
- (Osmanlı Dönemi) Özür ve afv dileme