i̇rfan

Turkish - English

Turkish - Turkish

Definition of i̇rfan in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) İkrar; (Osmanlı Dönemi) Fık: Esrar-ı İlâhiyeye, iman ve Kur'an hakikatlarına vukufiyet. (İlim ile irfan ve ma'rifet arasında fark vardır: İlim, vech-i küllî ile, yani her vechesiyle bilmektir. İrfan ve marifet ise; vech-i cüz'î ile bilmektir. Bu cihetle Cenab-ı Hakk'a irfan ve marifet isnad olunmaz. Fıtrî istidat eseri olarak inceleyerek tefekkür edip bilmektir. Buna "İlm-i Ledün" ve İlm-i Rabbanî" de denir.) (Bak: Ârif); (Osmanlı Dönemi) Bilmek, anlayış, tecrübe ve zekâdan ileri gelen zihnî kemal; (Osmanlı Dönemi) Mücazat
irfan: Gerçeğe ulaştırıcı güçlü seziş, varış, varışlılık
irfan: Bilme, anlama, sezme, kültür: "Zira onun irfan seviyesi hakkında malumatım pek azdır."- R. H. Karay
irfan: Gerçeğe ulaştırıcı güçlü seziş
irfan: Bilme, anlama, sezme, kültür
irfan tözün: Rumuz Goncagül, Cazibe Hanımın Gündüz Düşleri, Kız kulesi Âşıkları gibi filmleriyle tanınmış sinema yönetmenimiz
irfan özbakır: Sensiz kalan gönlümde bil ki hayat virane, Gönlüm sevginle dolu unutmak mümkün değil, Gülünce gözlerinin içi gülüyor gibi şarkılarıyla tanınan ve geçen aylarda 77 yaşındayken ölen bestecimiz

i̇rfan

Hyphenation

i̇r·fan

History

Favorites