i̇lli̇yet

Turkish - English

Turkish - Turkish

Definition of i̇lli̇yet in Turkish Turkish dictionary: (Hukuk) Bir sonucu ortaya çıkaran eylem ve hareketle o sonuç arasındaki bağıntı; (Osmanlı Dönemi) Sebeb ile alâkalı. Esas sebeble alâkadarlık. Sebeb arayı
illiyet: Nedensellik
illiyet: (Osmanlı Dönemi) neticeye bağlılık
illiyet bağı: (Kanun) İlliyet bağı ya da nedensellik bağı, hukuki sonuç ile sonucu ortaya çıkaran olguların arasındaki bağı belirten bir hukuk terimidir. Ortaya çıkan zarar ile failin davranışı (fiil) arasındaki bağlantı olarak tanımlanabilir. Maddi hukukta da ceza hukukunda da, sorumlu tutulabilmek için uygun illiyet bağının varlığı aranır. Böyle bir bağ kurulamıyorsa sorumluluk oluşmaz
İLLİYET BAĞI: (Hukuk) Nedensellik bağı; bir neden ile ortaya çıkan sonuç arasında ki bağıntı

i̇lli̇yet

Hyphenation

i̇l·li̇·yet

History

Favorites