Turkish - Turkish
Definition of i̇kti̇ran in Turkish Turkish dictionary
- (Hukuk) Elde etme, yakın vurma, yakınlaşma, ulaşma, eri
- (Osmanlı Dönemi) İki şeyin bir arada gelmesi. İki nimetin aynı anda bulunması gibi... (İktiran tâbirinden anlaşılan: Bir şeyin zahirî sebebiyle o şeyin beraber görünmesidir. Meselâ bir bahçeye su vermek zahirî sebebi ile nebatların büyümesi; veya bir mürşidin irşadiyle hidayete ermenin bir zaman içinde beraber bulunmaları ki, hem zahirî sebeplerin, hem de neticelerin hakiki sahibi ve müessiri ancak Cenab-ı Hak'tır.)(Esbab-ı zâhiriyeyi perestiş edenleri aldatan; iki şeyin berab
- (Osmanlı Dönemi) Ulaşmak. Mukarin olmak. Yaklaşmak. Yetişmek
- iktiran
- Ulaşma, erişme
- iktiran
- Yaklaşma
- İktiran
- erişme