Turkish - English
Definition of hicret in Turkish English dictionary
- flight
- emigrate
- migrate
- emigration, exodus
- hejira
- transmigration
- migration
- emigration; the Hegira
- emigration
- Hegira
- hijra
- hicret etmiş
- emigrated
- hicret eden
- emigree
- hicret etme
- emigrating
- hicret etmek
- to migrate, leave one's home for another place
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of hicret in Turkish Turkish dictionary
- Göç
- (Osmanlı Dönemi) bir yerden bir yere göç etmek; kendi memleketini bırakıp başka memlekete taşınmak; Hz. Peygamberin (a. s. m. ) Mekke'den Medine'ye göç etmesi
- Göç. İslam takviminde tarih başı sayılan Hz
- İslâm takviminde tarih başı sayılan Hz. Muhammed'in Mekke'den Medine'ye göç etmesi
- Muhammed'in Mekke'den Medine'ye göç etmesi
- HİCRET
- (Osmanlı Dönemi) Hz. Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın Mekke'den Medine'ye hicret etmesi. İslâmiyetin ilk zuhurunda, şeref ve izzetleri zedelenen Mekke'deki putperest müşrikler daima Hz. Peygamber'e su-i kastlar tertipliyorlardı. Bu yüzden Peygamber Efendimiz (A.S.M.) Mekke'yi bırakıp Medinelilerin dâvetini kabul ederek Hz. Ebu Bekir (R.A.) ile birlikte 622 senesinde hicrete mecbur oldu. Bu seneye Hicret senesi denildi. İslâm takvimlerin
- HİCRET
- (Osmanlı Dönemi) Bir yerden bir yere göç etmek. Kendi memleketini bırakıp başka memlekete taşınmak
- hicret etmek
- Göç etmek
Related Terms
hicret
Hyphenation
hic·retPronunciation
Resimler
History
Favorites