hakka

Turkish - Turkish

Definition of hakka in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) (Hakkan) Doğru olarak. Gerçek. Hakikat olarak. Lâzım ve sâbit kılmak; (Osmanlı Dönemi) Âfet. Devamlı musibet. (Herkesin ve her kavmin amellerini isbat ve izhar eylediğinden kıyamet gününe bu isim verilmiştir) (L.R; (Osmanlı Dönemi) Kıyamet günü
Hakka 1: (Kuran) Gerçekleşecek olan!
Hakka 10: (Kuran) Rabbinin peygamberine baş kaldırmışlardı. Bunun üzerine Rableri onları şiddeti arttıkça artan bir şekilde yakaladı
Hakka 16: (Kuran) Gök yarılır; o gün düzeni bozulur
Hakka 17: (Kuran) Melekler onun çevresindedirler; o gün Rabbinin arşını onlardan başka sekiz tanesi yüklenir
Hakka 18: (Kuran) O gün siz huzura alınırsınız, hiçbir şeyiniz gizli kalmaz
Hakka 2: (Kuran) Nedir o gerçekleşecek olan gün?
Hakka 24: (Kuran) Onlara şöyle denir: "Geçmiş günlerde, peşinen işlediklerinize karşılık afiyetle yiyiniz içiniz
Hakka 3: (Kuran) Gerçekleşecek olanın ne olduğunu sana ne bildirir?
Hakka 30: (Kuran) İlgililere şöyle buyurulur: "O'nu alın, bağlayın
Hakka 31: (Kuran) Sonra cehenneme yaslayın
Hakka 32: (Kuran) Sonra onu boyu yetmiş arşın olan zincire vurun
Hakka 33: (Kuran) Çünkü, o, yüce Allah'a inanmazdı
Hakka 34: (Kuran) Yoksulun yiyeceği ile ilgilenmezdi
Hakka 35: (Kuran) Bu sebeple burada bugün onun bir acıyanı yoktur
Hakka 4: (Kuran) Semud ve Ad milletleri tepelerine inecek bu gerçeği yalanladılar
Hakka 41: (Kuran) O, şair sözü değildir; ne az inanıyorsunuz!
Hakka 42: (Kuran) Kahin sözü de değildir; ne az düşünüyorsunuz!
Hakka 43: (Kuran) Kuran, alemlerin Rabbinden indirilmedir
Hakka 47: (Kuran) Hiçbiriniz de onu koruyamazdınız
Hakka 48: (Kuran) Doğrusu Kuran Allah'a karşı gelmekten sakınanlara bir öğüttür
Hakka 49: (Kuran) İçinizde yalanlayanlar bulunduğunu şüphesiz bilmekteyiz
Hakka 5: (Kuran) Bu yüzden Semud milleti zorlu bir sarsıntı ile yok edildi
Hakka 50: (Kuran) Doğrusu Kuran, inkarcılar için bir üzüntüdür
Hakka 51: (Kuran) O, şüphesiz kesin gerçektir
Hakka 52: (Kuran) Öyleyse çok büyük olan Rabbinin adını tesbih et!*
Hakka 6: (Kuran) Ad milleti de bu yüzden önünde durulmaz, dondurucu bir rüzgarla yok edildi
Hakka 7: (Kuran) Allah onların kökünü kesmek üzere, üzerlerine o rüzgarı yedi gece sekiz gün, estirdi. Halkın, kökünden çıkarılmış hurma kütükleri gibi yere yıkıldıklarını görürsün
Hakka 8: (Kuran) Onlardan arda kalmış bir şey görür müsün?
Hakka 9: (Kuran) Firavun, ondan öncekiler ve alt üst olmuş kasabalarda oturanlar da suç işlemişlerdi
HÂKKA SURESİ: (Osmanlı Dönemi) Kur'an-ı Kerim'in 69. suresi olup Mekkîdir

English - English

Definition of hakka in English English dictionary: A Chinese dialect mainly spoken in the south-eastern part of mainland China (Fujian and Guangdong), Taiwan, Hong Kong, by the Chinese minorities in Southeast Asia; Relating to the Hakka (Kejia, 客家), an ethnic group of the Han Chinese; A person of Hakka descent; A Chinese language mainly spoken in the south-eastern part of mainland China (Fujian and Guangdong), Taiwan, Hong Kong, by the Chinese minorities in Southeast Asia; Ethnic group of China. Their name is Cantonese for "guest people" and is indicative of their unassimilated status in the areas of southern China where they live. In the 18th-19th centuries they often feuded with their non-Hakka neighbours over land. The Taiping Rebellion (1850-64) initially grew out of these local conflicts; after it, many Hakka emigrated to Taiwan and the Malay Peninsula; Relating to the Hakka (Kejia), an ethnic group of the Han Chinese; a dialect of Chinese spoken in southeastern China; this form of Chinese is not well known outside China because few of the Hakka people have migrated