Turkish - English
Definition of hakikatlı in Turkish English dictionary
- hakikatli
- faithful, loyal, true
- hakikatli
- faithful, loyal, true, constant
- hakikatli
- constant
- hakikatli
- soothfast
- hakikat
- {i} Truth
The truth is the best lie.
-Hakikat en iyi yalandır.
She succeeded in getting him to tell the truth.
-Ona hakikati söyletmekte başarılı oldu.
- hakikat
- {i} fact
- hakikat
- really
This cellphone is really expensive.
-Bu cep telefonu hakikaten pahalı.
I often see people turning against each other all the time, and this really scares me.
-İnsanların sıklıkla birbirlerine sırt çevirdiklerini görüyorum, ve bu beni hakikaten korkutuyor.
- hakikat
- truly
It's a truly difficult problem to resolve.
-Bu çözmek için hakikaten zor bir problem.
I really, truly believe that.
-Ben gerçekten, hakikaten ona inanıyorum.
- hakikat
- substance
- hakikat
- right
- hakikat
- genuineness
- hakikat
- gospel
- hakikat
- actuality
- hakikat
- sooth
- hakikat
- reality, truth
- hakikat
- really, truly
- hakikat
- the true
- hakikat
- fact, truth, reality; really, truly
- hakikat
- reality
Philosophy is the art of taking revenge on reality.
-Felsefe, hakikatten intikam alma sanatıdır.
Tom is out of touch with reality.
-Tom hakikatten habersiz.
- hakikat
- essence
- hakikat
- veritable
- hakikat
- lowdown
- hakikat
- veritas
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of hakikatlı in Turkish Turkish dictionary
- hakikatli
- Yakınlığı ve bağlılığı sürekli olan, vefalı
- HAKİKAT
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Hakaik) Bir şeyin aslı ve esâsı. Mahiyeti. Gerçek. Doğru. Sahih. Künh. Sâbit ve vâki
- HAKİKAT
- (Osmanlı Dönemi) Edb: Bir kelime neyi anlatmak için konulmuş ise, bu kelimenin o mânada kullanılması; göz kelimesinin, aynı o bilinen uzuv mânasında kullanılması gibi. (Bak: Mahiyet, Mecaz)
- HAKİKAT
- (Osmanlı Dönemi) "Mecâz" karşılığı, esas olarak kullanılan kelime
- HAKİKAT
- (Osmanlı Dönemi) Kadirbilirlik. Sadâkat, doğruluk. Kâinat ve tabiat ve uluhiyet hakkında bütün teşbih ve mecazlardan âri ve zâhir olan gerçek
- Hakikat
- (Osmanlı Dönemi) GAVR
- Hakikat
- (Osmanlı Dönemi) AMİG
- hakikat
- Bir işin doğrusu, gerçek, asıl, esas
- hakikat
- Gerçeklik
- hakikat
- Gerçekten; doğrusu