Turkish - English
Definition of hâkimler in Turkish English dictionary
- magistracy
- heyeti bench, bench of judges
- judges
The old selection process for judges was very unfair.
-Hakimler için eski seçim süreci çok haksızdı.
After patiently listening to the audience's complaints, the judges changed the results.
-İzleyicinin şikayetlerini sabırla dinledikten sonra, hakimler sonuçları değiştirdi.
- judiciary
- hakim
- ruler
- hakim
- (Hukuk) judge
The judge in the case was not fair.
-Davadaki hakim adil değildi.
Tom had the nerve to yell at the judge.
-Tom hakime bağıracak kadar sinirliydi.
- hakim
- {s} dominant
- hakim
- dominating
- hakimler ve savcılar
- (Hukuk) judges and prosecutors
- hakim
- savant
- hakim
- philosopher
- hakim
- god
- hakim
- lord
- hakim
- (Latin) judicator
- hakim
- preponderate
- hakim
- possesive
- hakim
- sovereign
- hakim
- (Kanun) judex
- hakim
- (Kanun) cancellarius
- hakim
- prevailing
- hakim
- guideline
- hakim
- sage
- hakim
- ascendantent
- hakim
- supreme
- hakim
- master
It is impossible to master English in a year or so.
-Bir yıl ya da benzer sürede İngilizceye hakim olmak imkansızdır.
Tom was master of the situation in no time.
-Tom hiçbir zaman duruma hakim değildi.
- hakim
- ascendant
- hakim
- gownsman
- hakim
- predominant
- hakim
- demiurge
- hakim
- masterful
- hâkim
- prevailing
- hâkim
- ascendant
- hakim
- to dominate
- hakim
- commanding
- hakim
- recorder
- hakim
- justice
My grandfather was a justice of the peace.
-Büyükbabam bir sulh hakimiydi.
- hakim
- Solon
- hakim
- magisterial
- hakim
- sage, a profoundly wise man
- hakim
- adjudicator
- hakim
- wise, sage, sagacious
- hakim
- sage " bilge; God" Tanrı
- hakim
- sov'ran
- hakim
- beak
- hâkim
- (one) who can control, who has discipline over (his emotions, actions, etc.)
- hâkim
- ruler; judge; ruling, dominating, masterful; supreme, dominant, predominant; overlooking, dominating
- hâkim
- dominant, supreme
- hâkim
- judge; justice
- hâkim
- biol. dominant
- hâkim
- one who presides over court trials
- hâkim
- overlooking, commanding a view of
- hâkim
- ruling, dominating
- hâkim
- judicator
- hâkim
- preponderate
- hâkim
- ascendantent
Related Terms
English - English
Definition of hâkimler in English English dictionary
- hakim
- A wise man; a physician, esp
- hakim
- a Muslim ruler or governor or judge
- hakim
- a Mohammedan
- hakim
- a Muslim physician
- hakim
- a Muslim physician a Muslim ruler or governor or judge
- hakim
- a Muslim doctor
- hakim
- A Mohammedan title for a ruler; a judge
- hakim
- {i} Muslim doctor who uses traditional medications (also hakeem)
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of hâkimler in Turkish Turkish dictionary
- HAKÎM
- (Osmanlı Dönemi) Tabib, doktor
- HAKÎM
- (Osmanlı Dönemi) Hikmetle muttasıf olan ve mevcudatın hakikatına vâkıf olan. Hikmet mütehasssı. İlm-i hikmette mütebahhir ve mütehassıs olan. İş ve emirleri hikmetli ve yanlışsız olan
- Hakim
- (Osmanlı Dönemi) her şeyi bir maksada uygun ve hikmetle. yoktan var eden Allah
- HÂKİM
- (Osmanlı Dönemi) Mahkeme reisi. (Hâkim-i Hakikî, Hâkim-i Ezelî, Hâkim-i Mutlak, Hâkim-i Zülcelâl, Hâkim-i Lemyezel... gibi isimlerle, Cenab-ı Hakk'a âit olan Hâkim sıfatı Kur'ân-ı Kerim'de 86 def'a zikredilir.)
- HÂKİM
- (Osmanlı Dönemi) Memleketi idare eden
- HÂKİM
- (Osmanlı Dönemi) Galib. Haklı ve haksızı ayırıp hak ve adalet üzere hükmeden. Başkasını müdahale ettirmeden idare eden, Allah (C.C.)
- Hâkim
- (Osmanlı Dönemi) her şeye hükmeden Allah
- Hâkim
- (Osmanlı Dönemi) FASÎL
- hakim
- Tanrı
- hakim
- Bilge
- hakim
- Sözünü geçiren, egemen
- hakim
- Hikmet ve felsefe uzmanı, bilge
Related Terms
hâkimler
Hyphenation
hâkim·lerResimler
History
Favorites