Turkish - English
Definition of hâkim in Turkish English dictionary
- ruler
- (Hukuk) judge
The old selection process for judges was very unfair.
-Hakimler için eski seçim süreci çok haksızdı.
Tom had the nerve to yell at the judge.
-Tom hakime bağıracak kadar sinirliydi.
- dominating
- dominant
- savant
- philosopher
- god
- lord
- (Latin) judicator
- preponderate
- possesive
- sovereign
- (Kanun) judex
- (Kanun) cancellarius
- prevailing
- guideline
- sage
- ascendantent
- supreme
- master
To master English is difficult.
-İngilizceye hakim olmak zordur.
No one can master English if he doesn't make effort.
-Eğer gayret etmezse, hiç kimse İngilizceye hakim olamaz.
- ascendant
- gownsman
- commanding
- recorder
- justice
My grandfather was a justice of the peace.
-Büyükbabam bir sulh hakimiydi.
- Solon
- magisterial
- sage, a profoundly wise man
- adjudicator
- wise, sage, sagacious
- sage " bilge; God" Tanrı
- predominant
- sov'ran
- beak
- (one) who can control, who has discipline over (his emotions, actions, etc.)
- ruler; judge; ruling, dominating, masterful; supreme, dominant, predominant; overlooking, dominating
- dominant, supreme
- judge; justice
- biol. dominant
- one who presides over court trials
- overlooking, commanding a view of
- ruling, dominating
- demiurge
- masterful
- prevailing
- ascendant
- to dominate
- judicator
- preponderate
- ascendantent
- hakim olmak
- dominate
- hakim kürsüsü
- bench
- hakim olmak
- master
It is impossible to master English in a year or so.
-Bir yıl ya da benzer sürede İngilizceye hakim olmak imkansızdır.
I'd like to master English.
-İngilizceye hakim olmak istiyorum.
- hakim arazi
- (Askeri) dominant terrain
- hakim durumda olmak
- domineer
- hakim ideoloji
- (Politika, Siyaset) dominant ideology
- hakim olan
- dominated
- hakim olan
- preponderant
- hakim olan
- prevailing
- hakim olan
- determinant
- hakim olan
- predominating
- hakim olan
- predominant
- hakim olan
- prevalent
- hakim olma
- predominating
- hakim olma
- preponderance
- hakim olma
- prevalence
- hakim olma
- (Ticaret) commanding
- hakim olma-
- dominating
- hakim olmak
- overlook
- hakim olmak
- preponderate
- hakim olmak
- curb
- hakim olmak
- rule
- hakim olmak
- have a command of
- hakim olmak
- pervade
- hakim olmak
- prevail
- hakim olmak (bir yere)
- command
- hakim yaka
- crew neck
- hakim özellik
- (Tıp) dominant
- hakim olmak
- control
- hakim olmak
- rule, dominate
- hakim olmak
- master; have a command of
- hakim olmayan
- non dominant
- hakim aleyhine suç
- (Kanun) felony against judge
- hakim bir biçimde
- magisterially
- hakim bir şekilde
- sagely
- hakim dalgalar
- (Askeri) predominant waves
- hakim görüş
- (Meteoroloji) prevailing visibility
- hakim göz
- (Avcılık) master eye
- hakim kadrosu
- (Kanun) magistrate post
- hakim kararı
- (Kanun) judicial decision
- hakim karşısına çıkmak
- (Kanun) stand trial
- hakim karşısına çıkmak
- appear before magistrates
- hakim karşısına çıkmak
- go on trial
- hakim karşısına çıkmak
- appear before judge
- hakim karşısına çıkmak
- appear in court
- hakim makamı
- judgment seat
- hakim makamı
- tribunal
- hakim mevkii
- (Askeri) commanding ground
- hakim mülk
- (Kanun) dominant property
- hakim olan
- possessor
- hakim olarak
- (Hukuk) predominantly, prevail
- hakim olarak
- ascendantly
- hakim olma
- predominance
- hakim olma
- possession
- hakim olma
- grip
- hakim olmak
- become a judge
- hakim olmak
- predominate
- hakim olmak
- rule over
- hakim olmak
- command
- hakim olmak
- hold sway over
- hakim olmak
- possess
- hakim olmak (konuya vb)
- have a grasp of
- hakim olmak (konuya vb)
- have full knowledge of
- hakim peryot
- predominant period
- hakim rüzgarlar
- (Askeri) prevailing winds
- hakim sınıflar
- dominant classes
- hakim yaka
- tippet
- hakim yükseklik
- (Askeri) command altitude
- hakim yükseklik
- (Askeri) predominant height
- hakim zemin dağılımı
- dominant soil fraction
- hakim önündeki aşama
- (Latin) apud judicem
- hâkim kılmak
- to make (someone, something) dominant (over)
- hâkim olmak
- 1. to rule, rule over. 2. to dominate, predominate, have a commanding influence over. 3. to control, have discipline over (one's emotions, actions, etc.). 4. to overlook, command a view of
- hâkim olmak
- a) to rule, to dominate b) to master c) to control d) to overlook, to dominate
- hâkim rüzgâr
- prevailing wind
- hâkim yaka
- crew-neck
- kendine hakim olmak
- be poised
- askeri hakim
- (Askeri) judge advocate
- askeri hakim
- (Askeri) military judge
- hakimler
- judges
They are both very competent judges.
-Onların her ikisi de çok yetkili hakimler.
The best observes and the deepest thinkers are always the gentlest judges.
-En iyi gözlemciler ve en derin düşünürler her zaman en kibar hakimlerdir.
- kendine hakim
- phlegmatic
- kendine hakim
- collected
- kendine hakim
- restrained
- kendine hakim olan
- self contained
- kendine hakim olma
- self-control
- kendine hakim olma
- self-restraint
- kendine hakim olma
- owning
- reddetmek hakim veya jüriyi
- challenge
- yüksek hakim
- justiciar
- askeri adli hakim, askeri adli müşavir
- (Askeri) judge advocate
- ata hakim olmak
- be a good seat on a horse
- bluzsinirlerine hakim olmak
- keep one's shirt on
- cinsiyet hakim meslekler
- gender-dominated occupations
- dile hakim olmak
- have the command of a language
- diline hakim olmak
- hold one's tongue
- gezici hakim
- circuit
- hakimler
- magistracy
- hâkimler
- heyeti bench, bench of judges
- hâkimler
- judiciary
- ikinci hakim
- puisne judge
- ikinci hakim
- puisne
- kendine hakim
- continent
- kendine hakim
- passionless
- kendine hakim ol
- snap out of it
- kendine hakim olamama
- incontinence
- kendine hakim olamayan
- unruled
- kendine hakim olamayan
- ungoverned
- kendine hakim olan
- self-contained
- kendine hakim olma
- self-possession
- kendine hakim olma
- self restraint
- kendine hakim olma
- self control
- kendine hakim olma
- self command
- kendine hakim olma
- sangfroid
- kendine hakim olma
- poise
- kendine hakim olmak
- possess oneself
- kendine hakim olmak
- get hold of oneself
- kendine hakim olmak
- be in possession of oneself
- kendine hâkim
- self-possessed
- kendine hâkim olmak
- to simmer down
- kendine hâkim olmak
- control oneself
- maaşlı hakim
- stipendiary magistrate
- maaşlı hakim
- stipendiary
- meslekten olmayan hakim
- lay judge
- nefsine hakim olamayan
- incontinent
- nefsine hakim olma
- self denial
- nöbetçi hakim
- (Hukuk) duty magistrate, out-of-hours magistrate (UK)
- sinirine hakim olmak
- keep one's temper
- sinirine hâkim olmak
- to keep one's temper
- sınırlayıcı uygulamalar ve hakim durumlar danışma kurulu
- (Hukuk) advisory commitee on restrictive practices and dominant positions
- vasiyetin gerçekleştirilmesine bakan hakim
- surrogate
- yüksek hakim
- justiciary
Related Terms
English - English
Definition of hâkim in English English dictionary
- A wise man; a physician, esp
- a Muslim ruler or governor or judge
- a Mohammedan
- a Muslim physician
- a Muslim physician a Muslim ruler or governor or judge
- a Muslim doctor
- A Mohammedan title for a ruler; a judge
- {i} Muslim doctor who uses traditional medications (also hakeem)
- al-hakim
- an Ismaili caliph of Egypt who declared himself an incarnation of God and founded the Druze religious sect (985-1021)
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of hâkim in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) her şeyi bir maksada uygun ve hikmetle. yoktan var eden Allah
- (Osmanlı Dönemi) her şeye hükmeden Allah
- Tanrı
- Bilge
- Sözünü geçiren, egemen
- Hikmet ve felsefe uzmanı, bilge
- (Osmanlı Dönemi) FASÎL
- HAKÎM
- (Osmanlı Dönemi) Tabib, doktor
- HAKÎM
- (Osmanlı Dönemi) Hikmetle muttasıf olan ve mevcudatın hakikatına vâkıf olan. Hikmet mütehasssı. İlm-i hikmette mütebahhir ve mütehassıs olan. İş ve emirleri hikmetli ve yanlışsız olan
- HÂKİM
- (Osmanlı Dönemi) Mahkeme reisi. (Hâkim-i Hakikî, Hâkim-i Ezelî, Hâkim-i Mutlak, Hâkim-i Zülcelâl, Hâkim-i Lemyezel... gibi isimlerle, Cenab-ı Hakk'a âit olan Hâkim sıfatı Kur'ân-ı Kerim'de 86 def'a zikredilir.)
- HÂKİM
- (Osmanlı Dönemi) Memleketi idare eden
- HÂKİM
- (Osmanlı Dönemi) Galib. Haklı ve haksızı ayırıp hak ve adalet üzere hükmeden. Başkasını müdahale ettirmeden idare eden, Allah (C.C.)
- HAKİM EBU ABDULLAH
- (Osmanlı Dönemi) Muhammed bin Abdullah ibn-i Beyyi' (Hi: 321-405) Sâmâniye Devleti Nişabur Kadılığında bulunmuş büyük muhaddislerden, Şafiî fakihlerinden, asrının en büyük din âlimi diye bilinen bir zattır. Bir çok eser te'lif etmiştir. Başlıcaları: El Müstedrek Ale-s Sahihayn, Kitab-ül İlel, El-İklil, El-Emali, Teracüm-üş Şüyuh, El Medhal ilâ İlm-is Sahih, Fazâil-ül İmam-üş Şafiî, Tarih-i Ulemâ-i Nişabur, Marifet-ül Hadis ünvanlarındadır
- hakim olmak
- Etkili olmak, hükmetmek
- hakim olmak
- Buyruğunu yürütmek, egemenliğini sürdürmek
- Adili Hakim
- (Osmanlı Dönemi) hikmet ve adâletle iş görüp tasarruf eden
Related Terms
English - Turkish
Definition of hâkim in English Turkish dictionary
- hekim