Turkish - English
Definition of gerekçeli in Turkish English dictionary
- substantiated
- supported
- vindicated
- justified
Your outrage is completely justified.
-Sizin hakaretiniz tamamen gerekçeli.
- defended
- motivated, justified, justifiable
- justified, justifiable
- motivated
- gerekçe
- justification
I need no justification for my actions.
-Eylemlerim için hiçbir gerekçeye ihtiyacım yok.
- gerekçe
- reason
The reason which he gave is hard to understand.
-Söylediği gerekçeyi anlamak zor.
I need to understand your reasons.
-Gerekçelerini anlamam gerekiyor.
- gerekçeli karar
- Reasoned decision
- gerekçe
- excuse
Try and come up with a more reasonable excuse next time.
-Bir dahaki sefere daha mantıklı bir gerekçe bulmayı dene.
My nephew was excused on the grounds of his youth.
-Erkek yeğenim gençliği gerekçesiyle mazur görüldü.
- gerekçe
- (Hukuk) reason, ground
- gerekçe
- motive
- gerekçe
- {i} alibi
- gerekçe
- (Kanun) ground
He resigned on the grounds that he was ill.
-O, hasta olduğu gerekçesiyle istifa etti.
He resigned on the grounds of ill health.
-O kötü sağlık gerekçesiyle istifa etti.
- gerekçe
- preamble
- gerekçe
- occasion
- gerekçe
- warrant
- gerekçe
- rationale
- gerekçe
- law statement of reasons, covering memorandum
- gerekçe
- reason, motive, justification; ground
- gerekçe
- law written argument in favor of a bill
- gerekçe
- reason, justification, ground, grounds
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of gerekçeli in Turkish Turkish dictionary
- Gerekçeye dayanan, gerekçesi olan
- Gerekçe
- esbabı mucibe
- Gerekçe
- mucip sebep
- Gerekçe
- lazıme
- Gerekçe
- esbabımucibe
- gerekçe
- Bir yasanın önerilmesi ve hazırlanmasında, yasa tasarısının hazırlanış ve maddelerin düzenleniş sebepleri
- gerekçe
- Yasa hükümleri ile mahkeme ve idare kararlarının dayandırıldığı nedenler
- gerekçe
- Mahkeme kararlarında, kararın dayandığı yasal ve hukuki sebeplerin gösterilmesi
- gerekçe
- Gerektirici sebep, esbabımucibe: "Her hâlde kendince bir gerekçesi olmalı."- H. Taner
- gerekçe
- Gerektirici sebep, esbabımucibe
- gerekçe
- Bir önermenin kendiliğinden var kıldığı gereklik