Turkish - English
Definition of fazi̇let in Turkish English dictionary
- fazilet
- {i} virtue
Virtue is its own reward.
-Fazilet onun kendi mükafatıdır.
- Fazilet
- (isim) Virtue, grace
- fazilet
- prig
- fazilet
- merit
- fazilet
- virtue, merit erdem
- fazilet göstermek
- to show virtue
- fazilet sahibi
- has merit
- fazilet örneği
- paragon of virtue
- fazilet
- honor
- fazilet
- goodness
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of fazi̇let in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Değer. Meziyet, iyilik, ilim ve iman, irfan itibarı ile olan yüksek derece. Dinî ve ahlâkî vazifelere riayet derecesi. Fazl ve hüner cihetiyle olan yüksek derece. Bir şeyin başka şeylerden cemal ve kemal ve fayda cihetiyle üstünlüğü, müreccah olmasına sebep olan keyfiyet. (Zâta mahsus hasletin cem'i "fazâil" dir. Şecaat, in'am ve ihsan gibi, müteaddid meziyete dair faziletlerin cem'i "fevâzıl"dır.)
- fazilet
- (Osmanlı Dönemi) değer, meziyet, üstünlük; îman, irfan, iyilik itibâriyle olan yüksek derece
- fazilet
- Erdem
Related Terms
fazi̇let
Hyphenation
fa·zi̇·letResimler
History
Favorites