faki̇r

English - Turkish

Definition of faki̇r in English Turkish dictionary
fakir: Hint fakiri
fakir: fakir
fakir: {i} numaracı
fakir: {i} derviş
fakir: {i} sahtekâr
fakir: {i} dolandırıcı
fakir: fakir (hindu)

Turkish - Turkish

Definition of faki̇r in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) Biçâre, muhtaç, yoksul. İslâm dini, ev kirası, yiyecek, içecek, giyecek, ilaç, yakacak gibi zorunlu ihtiyaçları karşılandıktan sonra yılda 96 gram altın alabilecek kadar geliri olmayanları fakir sayar. Fakirlerden vergi alınmaz, İslâm devleti zorunlu ihtiyaçlarını karşılamada, tedavi, tahsil (öğrenim), yolculuk gibi durumlarda fakirlere yardım eder. Çağımızda insanların çoğunun yoksun olduğu sosyal güvenliğe kavuşturur. Bu sebeple de fakir-zengin arasında düşmanlık, zıddiyet, gerginlik, çatışma olmaz. Topl
fakir: Hindistan'da yokluğa, eziyete kendini alıştırmış derviş
fakir: Olması gerekenden az (nesne): "Seni fakir, soluk bir dekor içinde görmek istemem."- M. Yesarî
fakir: Hindistan'da yokluğa eziyete kendini alıştırmış derviş
fakir: Geçimini güçlükle sağlayan, yoksul, fukara
fakir: Alçak gönüllülük göstermek için kişinin, kendisine verdiği san
fakir: Kişinin alçak gönüllülük göstermek için kendisine verdiği san: "Fakir dün ziyaretinize geldimse de bulamadım."- Şemseddin Sami
fakir: Olması gerekenden az
fakir: Geçimini güçlükle sağlayan, yoksul, fukara: "En fakir köyler taştandır ve üstü kiremittir."- F. R. Atay
fakir: Zavallı, kimsesiz
fakir: Zavallı, kimsesiz: "Hey gidi kahpe felek, gençliklerine doymadan gitti fakirler."- H. Taner
fakir cevher: İçindeki madenin oranı düşük olan maden cevheri
fakir fukara: Yoksullar, geçimini sağlamakta güçlük çekenler
Fakir: (Osmanlı Dönemi) SAİL
Fakir: (Osmanlı Dönemi) AYİL
Fakir: (Osmanlı Dönemi) HÂRİM
Fakir: (Osmanlı Dönemi) AVZ
Fakir: (Osmanlı Dönemi) MUHAREF
fakirler: (Osmanlı Dönemi) fukarâ

English - English

Definition of faki̇r in English English dictionary
fakir: A faqir
fakir: an ascetic mendicant, especially one who performs feats of endurance or apparent magic
fakir: {n} a monk in India, very austere
fakir: a Muslim or Hindu mendicant monk who is regarded as a holy man
fakir: a travelling Hindu or Muslim holy man (faqir )
fakir: An Oriental religious ascetic or begging monk
fakir: {i} Hindu ascetic; Muslim monk
fakirs: plural of fakir

Turkish - English

Definition of faki̇r in Turkish English dictionary

fakir

poor

The rich are apt to look down upon the poor. - Zenginlerin fakirleri hor görme eğilimleri vardır.

The rich have trouble as well as the poor. - Zenginlerin fakirler kadar sorunu vardır.

fakir

(Denizbilim) depauperate

fakir

(deyim) down and out

(deyim) have-not

arm

(isim) Poor, needy, pauper

fakir

penniless

fakir

Poor man!/Poor woman!/Poor kid!/Poor thing!

poor, indigent, needy, badly-off " yoksul; pauper; (Hindu) fakir

fakir

poor, mean, run-down, shoddy (thing)

Eat breakfast like a king, lunch like a prince, and dinner like a pauper. - Bir kral gibi kahvaltı, bir prens gibi öğle yemeği ve bir fakir gibi akşam yemeği ye.

fakir

your humble servant (a polite formula now used jocularly)

poor, destitute, needy, impoverished

fakir

needy

We do this to help the needy. - Biz bunu fakirlere yardım etmek için yaparız.

fakir

dervish, sufi (an Indian) fakir. F

(deyim) poor person

fakir fukara

(deyim) have-not

fakir fukara

(deyim) down and out

fakir hastanesi

(Tıp) pesthouse

fakir karışım

(Otomotiv) lean mixture

fakir olmak

poor

fakir ama temiz giyimli kibar

(zenci deyişi) white trash

fakir bir biçimde

needily

fakir bir biçimde

fakir hastalara bakan rahibe

fakir kiracıların sömürülmesi

fakir semtleri hayır için dolaşmak

slum

fakir semtleri hayır için dolaşmak

go slumming

fakir ve hasta kimse

lazar

fakir

dirt

His parents were dirt-poor and could not afford to send their son to college. - Ebeveynleri çok fakirdi ve oğullarını üniversiteye göndermeyi göze alamadılar.

zengin fakir