emir

English - Turkish

Definition of emir in English Turkish dictionary

emir

reis

(isim) emir

emirlik

Arap Birleşik Emirlikleri'ne gidecektim. - I was going to go to the United Arab Emirates.

Emirliklerin New York'tan Dubai'ye günlük beş uçuşu vardır. - Emirates has five daily flights from New York to Dubai.

Turkish - Turkish

Definition of emir in Turkish Turkish dictionary: Buyruk, komut, talimat. İstek: "İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu."- Y. K. Karaosmanoğlu; Niğde, Nevşehir yörelerinde yetişen ve nitelikli bir şarap veren beyaz üzüm cinsi; Bir makamdan öbürüne geçerken görevliye verilen belge; Bir cins üzüm; Buyruk; Araplarda ve daha başka Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı; Beylerbeyi ve Tanzimat'tan sonra sivil paşalığın ilk derecesi; Abbasi devletinde başkomutan; Bazı müslüman ülkelerde devlet başkanı; (Osmanlı Dönemi) DE'B; (Osmanlı Dönemi) HUTT; yumuş; (Osmanlı Dönemi) VASİYET; (Osmanlı Dönemi) VATAR; (Osmanlı Dönemi) BITRİK
EMİR: (Osmanlı Dönemi) Bak: Emr
emîr: (Osmanlı Dönemi) idâreci
emir cümlesi: Yüklemi emir kavramı veren cümle
emir eri: Subayların kıta ve daire dışında buyruklarında bulunan er, emirber
emir kipi: Fiilin yapılmasını dileyen veya emreden isteme kipi. Türkçede bu kip birinci teklik ve çokluk kişiler için kullanılmaz. İkinci çokluk kişiler için -in, -iniz, üçüncü kişiler için, -sin, -sinler ekleri kullanılır
emir kulu: Bir işi, aldığı buyruk gereğince yapmak yükümlülüğünde olan kimse, buyruk kulu
emir kusturica: çingeneler Günü, Yeraltı, Arizona Düşü, Siyah Kedi-Beyaz Kedi gibi filmleriyle tanınmış Bosnalı sinema yönetmeni
emir subayı: Yüksek rütbeli komutanların emrine verilmiş subay
emir süleyman: Yıldırım Bayezit'in oğlu olup diğer kardeşleri gibi Fetre Devri'nde taht mücadelesi vermiş, ancak 1411'de yakalanarak öldürülmüş Osmanlı şehzadesi
AMİR: (Osmanlı Dönemi) Devlete âit, mir
AMİR: (Hukuk) Emreden, buyuran
AMİR: (Osmanlı Dönemi) İmâr olunmuş
AMİR: (Osmanlı Dönemi) Mâmur eden, harâbelikten kurtaran, şenlendiren
Emirler: evamir
Emirler: umur
ULÜL EMİR: (Hukuk) Emir sahipleri;halifeler,kadılar ve kumandanları kapsar
amir: Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse
amir: (Osmanlı Dönemi) büyük memur, emreden, iş gösteren
amir: Buyuran, emreden (kimse)
amir: Buyuran, emreden kimse: "Akıl öğrettiğim herif şimdi bana amir oldu."- B. Felek
amir: Satıcı veya ihracatçının gerekli belgeleri göstererek gönderdiği malların bedelini almak üzere bankaya başvuran kimse
amir: Buyurucu
emirler: Manisa'nın Kula ilçesi yakınlarında bir kaplıca
yazılı emir: Kamu hizmeti ve görevlerinin yerine getirilmesi için üstün asta yazılı olarak verdiği veya daha önce sözlü olarak vermiş olduğu emrin yazıyla tekrarlanması
ÂMİR: (Osmanlı Dönemi) (E) Büyük me'mur. Emreden, iş gösteren
ÂMİR: (Osmanlı Dönemi) Huk: Bir kimseyi öldürmek veya bir uzvunu kesmek ve sakatlamak tehdidiyle bir filli yapmaya veya yapmamaya zorlayan ve bu tehdidi yapmaya muktedir olan kimse. Bak: İhcâc

English - English

Definition of emir in English English dictionary: a prince, commander or other leader or ruler in an Islamic nation; {i} Muslim ruler (i.e. prince, commander, etc.); {n} a Turkish prince, Vizer or Bashaw; An Arabian military commander, independent chieftain, or ruler of a province; also, an honorary title given to the descendants of Mohammed, in the line of his daughter Fatima; among the Turks, likewise, a title of dignity, given to certain high officials; prince or commander; A prince or governor of an Islamic territory; an independent ruler or chieftain (especially in Africa or Arabia); Arabic word meaning "commander" and used to refer to the virtually independent rulers of the conquered territories; An emir is a Muslim ruler. the Emir of Kuwait. a Muslim ruler, especially in Asia and parts of Africa (amir ). In the Muslim Middle East, a military commander, governor of a province, or high military official. The first leader to call himself emir was the second caliph, Umar ibn al-Khattab. The title was used by all his successors until the abolition of the caliphate in 1924. In the 10th century the commander of the caliph's armies at Baghdad held the title. It was later adopted by the rulers of independent states in central Asia, notably Bukhara and Afghanistan. The United Arab Emirates, despite their name, are all ruled by sheikhs; Arabic title (amir) for a military commander, governor or ruler; amir; ameer
amir: A high title of nobility or office, used in Arabic countries and in some Turkic states
Amir: Strictly speaking, commander In Saudi Arabia, amir often means prince, but can mean governor of a province
Amir: an independent ruler or chieftain (especially in Africa or Arabia)
Amir: Literally, commander In many of the Arab states of the gulf, amir often means ruler or prince
Amir: blue
Amir: {i} male first name
Amir: Leader or commander
An emir: ameer
amir: One of the Mohammedan nobility of Afghanistan and Sindh
amir: {i} emir, Muslim ruler (i.e. prince, commander, etc.); title for a descendant of Muhammad prophet of Islam
amir: One of the Mohammedan nobility of Afghanistan and Scinde
amir: Same as Ameer
amirs: plural of amir

Turkish - English

Definition of emir in Turkish English dictionary

command

When the captain commands, the crew must obey. - Kaptan emir verdiğinde, mürettebat uymalıdır.

Don't you remember the Ten Commandments? - On Emir'i hatırlamıyor musun?

(Hukuk) order

Tom refuses to take orders from Mary. - Tom Mary'den emirler almayı reddediyor.

I have to obey his orders. - Ben onun emirlerine uymak zorundayım.

I wish I had obeyed his directions. - Keşke onun emirlerine itaat etseydim.

Please follow the nurse's directions. - Lütfen hemşirenin emirlerine uyun.

I can't ignore my commanding officer's orders. - Benim komutanın emirlerini görmezden gelemiyorum.

imperatival

(Kanun) writ

smelly

(Kanun) impeditive

bid

He testified that the wire-tapping was carried out at the behest of his superiors. - O, Telefon dinlemesinin üstlerinin emirleri ile yürütüldüğü şeklinde ifade verdi.

Online English Turkish and Multilingual Dictionary 20+ million words and idioms.

emir

Definition of emir in English Turkish dictionary

Related Terms

Definition of emir in Turkish Turkish dictionary

Related Terms

Definition of emir in English English dictionary

Related Terms

Definition of emir in Turkish English dictionary

Related Terms

Hyphenation

Turkish pronunciation

Synonyms

Pronunciation

Etymology

Common Collocations

Resimler