Turkish - Turkish
Definition of deni̇' in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Hor, zelil
- DENİ
- (Osmanlı Dönemi) Dünyaya âit, fâni ve geçici
- DENİ
- (Osmanlı Dönemi) Yakın, karib
- DENİ
- (Hukuk) Alçak, alçakça iş yapan
- DENİ
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Deniyyât) Soysuz, alçak, ahlâksız
- deni
- (Osmanlı Dönemi) alçak
- deni
- Alçak kimse
- deni
- Alçak, kötü, kişiliksiz (kimse)
- deni
- Alçak, soysuz, aşağılık
- MA'DENÎ
- (Osmanlı Dönemi) Madenle alâkalı
- MA'DENÎ
- (Osmanlı Dönemi) Madenden yapılmış
Related Terms
French - Turkish
Definition of deni̇' in French Turkish dictionary
- déni
- inkâr
- déni
- [le]
- déni de justice
- yargıcın davaya bakmaktan kaçınması; adaletsizlik
Related Terms
English - English
Definition of deni̇' in English English dictionary
- deni
- A subdivision of currency, equal to a 1/100 Macedonian denar
- deni
- A subdivision of currency, equal to a 1/100th of a Macedonian denar
Related Terms
Turkish - English
Definition of deni̇' in Turkish English dictionary
- deni
- despicable