cooperator

English - Turkish

Definition of cooperator in English Turkish dictionary

{i} iş arkadaşı

{i} kooperatif üyesi

işbirlikçi

{i} ortak

Related Terms

cooperate

{f} işbirliği yapmak

İşbirliği yapmak istiyorum. - I'd like to cooperate.

Birbirimizle işbirliği yapmak zorunda kaldık. - We had to cooperate with each other.

cooperate

(Ticaret) beraber çalışmak

cooperate

işbirliği yap

İşbirliği yapmanı öneririm. - I suggest you cooperate.

Ebeveynlerin birbirleriyle işbirliği yapması gerekir. - Parents need to cooperate with each other.

cooperate

elbirliği

cooperate

birlikte çalış

cooperate

el ele vermek

cooperate

yardım

cooperate

destek

cooperate

destek olmak

cooperate

[v] birlikte çalışmak

cooperate

işbirliği

İşbirliği yapmanı öneririm. - I suggest you cooperate.

Tom işbirliği yapmak için istekli. - Tom is willing to cooperate.

cooperate

{f} destek olmak (karşılıklı)

cooperate

birlikte çalış,işbirliği yap

cooperate

{f} işbirliği etmek

cooperate

birlikte çalışma

cooperate

{f} birlikte çalışmak

cooperate

{f} yardımlaşmak

English - English

Definition of cooperator in English English dictionary

one who cooperates; an associate

{i} person who works together with others

an associate who works with others toward a common goal; "partners in crime"

Related Terms

cooperate

To function in harmony, side by side

cooperate

To allow for mutual unobstructed action

cooperate

To work or act together, especially for a common purpose or benefit

A cooperator

accomplice

cooperate

{f} work together

cooperate

To engage in economic cooperation

cooperate

work together on a common enterprise of project; "The soprano and the pianist did not get together very well"; "We joined forces with another research group"

cooperators

plural of cooperator

Hyphenation

co·op·e·ra·tor

Etymology

[ kO-'ä-p&-"rAt ] (intransitive verb.) 1582. Late Latin cooperatus, past participle of cooperari, from Latin co- + operari to work; more at OPERATE.