English - Turkish
Definition of commander; policeman; appointee in English Turkish dictionary
- officer
- {i} memur
Noktada on polis memuru vardı.
-There were ten police officers on the spot.
Görevli memur arkasından yaşlı bir adamın geldiğini hissetti.
-The police officer on duty sensed an elderly man coming up behind him.
- officer
- subay
Bir general yüksek rütbeli bir subaydır.
-A general is a high-ranking military officer.
Donanma subayları beyaz üniformalar giyer.
-Officers of the navy wear white uniforms.
- officer
- (Askeri) SUBAY: Silahlı kuvvetlerin herhangi birinde subaylık veya astsubaylık niteliğini haiz şahıs. Ayrıca bakınız: "commissioned officer"
- officer
- sakçı memuru
- officer
- görevli
Tom bir güvenlik görevlisidir.
-Tom is a security officer.
Görevli memur arkasından yaşlı bir adamın geldiğini hissetti.
-The police officer on duty sensed an elderly man coming up behind him.
- officer
- nöbetçi subay
- officer
- officer of the day o günün komutanı
- officer
- zabit
- officer
- filo komutanı
- officer
- health officer sağlık memuru
- officer
- subaylarını atamak komuta etmek
- officer
- yetkili
- officer
- petty offi
- officer
- {i} polis memuru
Noktada on polis memuru vardı.
-There were ten police officers on the spot.
Polis memuru düdüğünü çaldı.
-The police officer blew his whistle.
- officer
- {i} makam sahibi
- officer
- subayları atamak (gemi)
- officer
- idare etmek
Related Terms
English - English
Definition of commander; policeman; appointee in English English dictionary
- {i} officer
commander; policeman; appointee
Hyphenation
commander; policeman; ap·point·eePronunciation
Resimler
History
Favorites