casus

English - Turkish

Turkish - Turkish

Definition of casus in Turkish Turkish dictionary: (Osmanlı Dönemi) Karpuz; Bir devletin veya bir kimsenin sırlarını başkasının hesabına öğrenmeyi üstüne alan kimse, dil avcısı, çaşıt; Bir devletin veya bir kimsenin sırlarını başkasının hesabına öğrenmeyi üstüne alan kimse, dil avcısı, çaşıt: "Ortalığı karıştırmak isteyen yabancı kimseler, askerlik casusları burada oturur."- M. Ş. Esendal; (Osmanlı Dönemi) hafiye, ajan, gizli. sırları öğrenip bildiren; (Osmanlı Dönemi) ÇAŞİT; (Osmanlı Dönemi) TALİA; (Osmanlı Dönemi) AYN; çaşıt; dil avcısı; (Osmanlı Dönemi) HAFİYE

English - English

Definition of casus in English English dictionary: {i} event; association (Grammar); part of the Latin phrase "casus belli" (rise to war); See the Note under Accident; An event; an occurrence; an occasion; a combination of circumstances; a case; an act of God
casus belli: An act seen as justifying or causing a war
casus foederis: any situation (such as an invasion), that causes the terms of an international treaty, or similar understanding, to be activated
casus belli: an event used to justify starting a war
casus belli: rise to war, escalation to war
casus foederis: An event which, under the terms of a treaty of alliance, entitles one of the allies to help from the other(s)