Turkish - English
Definition of burunluk in Turkish English dictionary
- nosed
- Having some specific type of nose
- Simple past tense and past participle of nose
- past of nose
- having a nose (either literal or metaphoric) especially of a specified kind
- {s} having a nose or snout; having a particular type of nose (i.e. snub-nosed)
- Having a nose, or such a nose; chieflay used in composition; as, pug- nosed
- burun
- nose
I can't stop my nosebleed.
-Burun kanamamı durduramıyorum.
We smell with our noses.
-Burunlarımızla koklarız.
- burun
- cape
The languages spoken in Cape Verde are Portuguese and creoles.
-Yeşil Burun Adalarında konuşulan diller Portekizce ve kreollerdir.
- burun
- {i} tip
- burun
- {i} Bill
- burun
- prominent
- burun
- (Hayvan Bilim, Zooloji) neb
- burun
- pride
- burun
- arrogance
- burun
- whiffer
- burun
- snout
- burun
- otolaryngologist
- burun
- conk
- burun
- foreland
- burun
- promontory
- burun
- otology
- burun
- spout
- burun
- point
- burun
- ness
- burun
- olfactory organ
- burun
- capes
- burun
- nose in
- burun
- part of an animals head which projects forward and contains the nose and jaws; beak
- burun
- beak, bill
- burun
- snoot
- burun
- burnu
- burun
- nozzle
- burun
- nose, conk, hooter; beak, bill; cape, promontory, headland; pride, arrogance
- burun
- hooter
- burun
- pride, arrogance
- burun
- rhinal
- burun
- nasal
The woman used a nasal spray because she had a severe cold.
-Kadın bir burun spreyi kullanıyordu, çünkü şiddetli bir soğuk algınlığı vardı.
He used to suffer from severe nasal congestion.
-O şiddetli burun tıkanıklığından dolayı acı çekti.
- burun
- tip, pointed end
- burun
- headland
- burun
- bill; tip
- burun
- headland, cape, point
- burun
- rhino
- burun
- prominence
- burun
- {i} smeller
- burun
- proboscis
- burun
- schnozzle
- burun
- naze
- burun
- {i} beak
- burun
- olfactory
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of burunluk in Turkish Turkish dictionary
- Burunsak
- Burun
- ene
- Burun
- koku alma organı
- Burun
- (Osmanlı Dönemi) MERSEN
- Burun
- (Osmanlı Dönemi) HERSEME
- Burun
- (Osmanlı Dönemi) MEHANNE
- burun
- Kibir, büyüklenme
- burun
- Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü
- burun
- Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı
- burun
- Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü
- burun
- Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü: "Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum."- H. Taner