Turkish - Turkish
Definition of bi̇h in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) O, onu, ona, ondan, onunla mânâlarına gelir
- bih
- iyi
- bih
- Ayva
- MA'MULÜN BİH
- (Osmanlı Dönemi) Kendisi ile amel olunan. Hukuk, nizam, program kaidesi
- MEFRUGÜN BİH
- (Osmanlı Dönemi) Bir kimseye bırakılan şey
- MUHALÜN BİH
- (Osmanlı Dönemi) Fık: Birine havale olunan mal
- MUSA BİH
- (Osmanlı Dönemi) Vasiyyet olunan şey
- MÜDDEÂ BİH
- (Osmanlı Dönemi) Dâvâcının dâvâ ettiği, dâvâya sebeb olan şey
- MÜNTEFAUN BİH
- (Osmanlı Dönemi) Kendisinden istifade edilen