Turkish - English
Definition of asi̇l in Turkish English dictionary
- asil
- royal
- asil
- noble
He was born to a noble family.
-O asil bir aileye doğdu.
He is a man of noble blood.
-O asil kanlı bir adam.
- asil
- aristocrat
- Asil
- (isim) Nobel
- asil
- grand
- asil
- sublime
- asil
- well-bred
- asil
- blue-blooded
- asil
- nobile
- asil
- (Kimya) acyl
- asil
- ethel
- asil
- aristocratic
- asil
- law principal (as distinguished from an agent)
- asil
- dignified
- asil
- honorable, praise-worthy, noble (action)
- asil
- lordly
- asil
- aristocratical
- asil
- born in the purple
- asil
- blue blood
- asil
- of noble birth
- asil
- noble, aristocratic
- asil
- performing the duties of an office by right and not as a substitute
- asil
- gently born
- asil
- well bred
- asil
- superior
- asil
- noble; permanent vekil karşıtı
- asil
- definitively appointed, permanent (official)
- asil
- of gentle birth
- asil grubu
- acyl group
- asil üyeler
- (Politika, Siyaset) original members
- asil mana
- noble meaning
- asil adam
- grandee
- asil beyefendi
- grand seignior
- asil beyefendi
- grand seigneur
- asil davranış
- noble bearing
- asil davranışlı
- of noble bearing
- asil fikirli
- noble minded
- asil fikirlilik
- noble mindedness
- asil genç kız
- damosel
- asil genç kız
- damoiselle
- asil kan
- noble blood
- asil kimse
- silk stocking
- asil kirişi
- (Anatomi) achilles tendon
- asil olmayanlar
- Commons
- asil ruhlu
- magnanimous
- asil ruhlu
- high-minded
- asil yerli kadın
- gin
- asil üye
- permanent member
- asil
- dignify
- asil
- magnanimous
- asil
- highborn
- asil
- highbred
- asil
- noblewoman
- asil
- exalted
- asil
- nobleman
- asil
- princely
- asiller
- noblesse
- asiller
- aristocracy
- asiller
- the upper ten
- asiller
- peerage
- asiller
- gentlefolks
Related Terms
Turkish - Turkish
Definition of asi̇l in Turkish Turkish dictionary
- (Osmanlı Dönemi) Edebli, soylu
- (Hukuk) Vekillik veren; temsil edilen
- (Osmanlı Dönemi) Fık: Muamelâtta kendi nâmına hareket eden
- (Osmanlı Dönemi) Köklü
- (Osmanlı Dönemi) Esas. Yedek olmayan
- (Osmanlı Dönemi) Akşam vakti
- (Osmanlı Dönemi) Ölüm, mevt
- (Osmanlı Dönemi) (C.: Avâsil-Usûl) Kovandan bal alan kişi
- (Osmanlı Dönemi) Yürürken aceleden yele yele yürüyen kimse
- asil
- Soylu: "Hepsi de iyi yüzlü asil tavırlı aile çocuklarıydı."- Y. K. Karaosmanoğlu
- asil
- Bir görevin asıl sahibi
- asil
- Yüksek duygu ile yapılan
- asil
- Soylu
- Asil
- (Osmanlı Dönemi) VEZİN