an authoritative order requiring obedience; a mandate; an injunction

English - Turkish

Definition of an authoritative order requiring obedience; a mandate; an injunction in English Turkish dictionary

Related Terms

command

emretmek

command

{f} buyurmak

command

{i} buyruk

command

kumandanlık etmek

command

-e bakmak

command

kumandanlık

command

(Ticaret) to make an order

command

hükümranlık

command

komuta

Komutan müzakere etmeyi reddetti. - The commander refused to negotiate.

Birlik komutanı ordusunu düşman topraklarına götürdü. - The commanding officer led his army into enemy territory.

command

hak etmek

command

(fiil) emir vermek, emretmek; hükmetmek, hakim olmak, komuta etmek, yönetmek, kontrol etmek, hüküm sürmek; buyurmak; tepeden görmek; telkin etmek

command

(Askeri) KOMUTANLIK: Bir şahsın komutası altında bulunan bir birlik veya birlikler

command

a good command of rahat konuşabilme

command

at command emir üzerinde

command

{i} komutanlık, kumandanlık: Air Defense

command

bir subayın kumanda ettiği askerler

command

{i} hakimiyet

Benim sekreterim iyi bir İngilizce hakimiyetine sahiptir. - My secretary has a good command of English.

O, iyi bir Fransızca hakimiyetine sahip. - She has a good command of French.

command

{i} genel kurmay

command

{i} egemenlik, buyruk, hükümranlık

command

(isim) emir; buyruk, komuta, yetki, kumanda, genel kurmay; hakimiyet; kuvvet, güç

English - English

Definition of an authoritative order requiring obedience; a mandate; an injunction in English English dictionary

command

Hyphenation

an au·tho·ri·ta·tive or·der re·quir·ing obedience; a mandate; an in·junc·tion