English - Turkish
Definition of a person with authority to hear evidence and decide cases in court in English Turkish dictionary
- judge
- yargılamak
Onu kendim için yargılamak zorunda kaldım.
-I had to judge it for myself.
O onu yargılamak istemiyor.
-She doesn't want to judge him.
- judge
- yargıç
Halk en iyi yargıçtır.
-The public is the best judge.
Tom kesinlikle yargıçları etkiledi.
-Tom certainly impressed the judges.
- judge
- {f} karara varmak
- judge
- hükme bağlamak
- judge
- hakem
Tom bir sanat yarışmasında bir hakemdi.
-Tom was a judge in an art contest.
- judge
- (yarışma/vb.'de) değerlendirmek
- judge
- değerlendirme/hakemlik yapmak
- judge
- -e yargıçlık etmek
- judge
- "Don't judge me by your self" Beni kendinle karistima, ben sana benzemem anlamında
- judge
- (fiil) hüküm vermek, muhakeme etmek, yargılamak, karara varmak, hakemlik etmek, değerlendirmek, değer biçmek, tahmin etmek, anlam çıkarmak, kanısında olmak
- judge
- {i} uzman
Tom kesinlikle kötü bir karakter uzmanı.
-Tom certainly is a poor judge of character.
O, atlarla ilgili iyi bir uzmandır.
-He is a good judge of horses.
- judge
- {f} değer biçmek
- judge
- {f} anlam çıkarmak
- judge
- Eski Ahitte Hakimler kitabı
- judge
- {f} tahmin etmek
- judge
- {f} muhakeme etmek
- judge
- {f} hüküm vermek; hükmetmek
- judge
- {i} bilirkişi
- judge
- aralarında uyuşmazlık olan iki kişinin arasını bulan kimse
Related Terms
English - English
Definition of a person with authority to hear evidence and decide cases in court in English English dictionary
- judge
a person with authority to hear evidence and decide cases in court
Hyphenation
a per·son with au·tho·ri·ty to hear e·vi·dence and de·cide cases in CourtTurkish pronunciation
ı pırsın wîdh ıthôrıti tı hîr evıdıns ınd dîsayd keysız în kôrtPronunciation
/ə ˈpərsən wəᴛʜ əˈᴛʜôrətē tə ˈhər ˈevədəns ənd dəˈsīd ˈkāsəz ən ˈkôrt/ /ə ˈpɜrsən wɪð əˈθɔːrətiː tə ˈhɪr ˈɛvədəns ənd dɪˈsaɪd ˈkeɪsəz ɪn ˈkɔːrt/
Resimler
History
Favorites