English - Turkish
Definition of a person who occupies a place or a position in English Turkish dictionary
- occupant
- {i} (ev, bina, oda v.b.'nde) oturan kimse, sakin
- occupant
- {i} kullanıcı
- occupant
- kiracı
- occupant
- (Askeri) istila eden
- occupant
- yer kaplayan
- occupant
- (Ticaret) mal sahibi
- occupant
- sakin
Polis aracının zırh kaplaması apartman sakinlerinin hayatlarını kurtardı.
-The police vehicle's armor plating saved the lives of its occupants.
- occupant
- işgalci
- occupant
- bir yerde oturan kimse
- occupant
- {i} oturan
- occupant
- (Askeri) Müstevli, istila eden
- occupant
- {i} işgal eden kimse
- occupant
- {i} oturan kimse
- occupant
- occupancy işgal
- occupant
- {i} (koltuk, masa v.b.'nde) oturan kimse; (yatakta) yatan kimse: The occupants of these
Related Terms
English - English
Definition of a person who occupies a place or a position in English English dictionary
- occupant
a person who occupies a place or a position
Hyphenation
a per·son who occupies a place or a po·si·tionTurkish pronunciation
ı pırsın hu äkyıpayz ı pleys ır ı pızîşınPronunciation
/ə ˈpərsən ˈho͞o ˈäkyəˌpīz ə ˈplās ər ə pəˈzəsʜən/ /ə ˈpɜrsən ˈhuː ˈɑːkjəˌpaɪz ə ˈpleɪs ɜr ə pəˈzɪʃən/
Resimler
Favorites