English - Turkish
Definition of a person who gets something in English Turkish dictionary
- receiver
- (Kanun) yediadl
- receiver
- (Avcılık) kubuz
- receiver
- karşılayıcı
- receiver
- tahsildar (vergi, gümrük)
- receiver
- toplayıcı
- receiver
- alan
- receiver
- ahize
Tom alısün ahizesini alıp kulağına koydu.
-Tom picked up the telephone receiver and put it to his ear.
Endişeli ev hanımı telefonun zilini duydu ve hemen ahizeyi kaldırdı.
-The worried housewife heard the telephone ring and quickly picked up the receiver.
- receiver
- almaç
- receiver
- tahsildar
- receiver
- çalıntı mal alıp satan kimse
- receiver
- (Tıp) Gaz v.s. muhafaza eden kab
- receiver
- (Askeri) Mekanizma, sandık, alıcı, telsiz
- receiver
- (Askeri) ALMAÇ: Telsiz telefon veya telgraf mesajlarını alan alet veva cihaz
- receiver
- {i} alıcı, reseptör
- receiver
- {i} icra memuru
- receiver
- davalı malları idareyle görevli kimse
- receiver
- distilasyonda toplama kabı
- receiver
- receivership davalı mal
- receiver
- (isim) alıcı, kabul eden kimse, ahize, tahsildar (vergi, gümrük), icra memuru, yediemin, yataklık eden, toplama kabı (distilasyon)
Related Terms
a person who gets something
Hyphenation
a per·son who gets some·thingTurkish pronunciation
ı pırsın hu gets sʌmthîngPronunciation
/ə ˈpərsən ˈho͞o ˈgets ˈsəmᴛʜəɴɢ/ /ə ˈpɜrsən ˈhuː ˈɡɛts ˈsʌmθɪŋ/
Resimler
History
Favorites