a navigational aid or mark, usually placed on land to warn ships of danger

English - Turkish

Definition of a navigational aid or mark, usually placed on land to warn ships of danger in English Turkish dictionary
beacon: {i} uyarı ışığı
beacon: yol gösterici
beacon: işaretlemek
beacon: (Ticaret) radyolar
beacon: radyo
beacon: havaalanlarındaki işaret ışıkları
beacon: {f} işaretle
beacon: (Askeri) KONTROL İŞARETİ (BIYKIN), RADYOFAR: Kerterizlerin (yönlerin), rotaların veya mevkilerin belirlenmesinde kullanılan özel veya farkedilecek sinyaller yayan bir ışık veya elektronik kaynak. Bknz. "crash locator beacon; radio beacon; Z marker beacon"
beacon: işaret vermek
beacon: deniz feneri/işa
beacon: yol ve mevkii gösteren ışık veya radyo sinyali
beacon: işaret,v.işaretle: n.işaret
beacon: {i} yol gösteren sinyal
beacon: hat kesintisi iletisi
beacon: (Askeri) radyo, far-kerteriz
beacon: {i} işaret ışığı; fener; çakar
beacon: (Askeri) İşaret, kontrol işareti
beacon: yol göstermek
beacon: ikaz edici veya yol gösterici herhangi bir şey

English - English

Definition of a navigational aid or mark, usually placed on land to warn ships of danger in English English dictionary: beacon

a navigational aid or mark, usually placed on land to warn ships of danger

Hyphenation

a na·vi·ga·tion·al aid or mark, u·su·al·ly placed on Land to warn ships of dan·ger

History

Favorites